Familieopstellingen 2.0

Jaren geleden kwam er een vriend langs en die vertelde mij over zijn vriendin. Zijn vriendin kwam uit Zuid-Amerika en wilde weer terug.

Ze woonden nu in een dorpje en zij voelde zich echt niet ok daar tussen die nuchtere Hollandse mensen waarvan een groot deel op klompen liepen. Zij was een familiemens. Zuid-Amerikaans, temperamentvol en losjes in de heupen. En nu woonde ze bij mensen in een dorp die niet verder kwamen dan ‘Hoi – Doeg’.

Maar goed, zij verstond hen ook niet als ze meer zeiden. Ik verstond die mensen trouwens ook heel lastig maar goed dat terzijde.

Hij zei: ‘Ed, wat moet ik doen. Ik wil niet dat ze weggaat, maar ze wil terug. Ze heeft het helemaal gehad hier…’

Ik zeg: ‘Als je aan haar denkt hoe zie je haar dan?’

‘Ze is helemaal geweldig man…’ en hij keek omhoog. Alsof hij tegen haar op keek.

Dat vertelde ik hem. ‘Hoe vind zij dat dat je zo tegen haar op kijkt?’

‘Verstikkend… maar ze is zo geweldig. Ik doe alles voor haar…’

‘Prima, maar zet haar eens op ooghoogte van je. Lukt dat?’

‘Ja’

‘En nu naast je? Hoe is dat?’

Een zucht van verlichting ging door hem heen. Hij was zichtbaar opgelucht. ‘Man dit is veel beter. Thanks.’

Hij ging weer naar huis.

Ze is nooit teruggegaan. Ze zijn getrouwd, wonen nog steeds daar en hebben twee kinderen. Opeens voelde hij ruimte, maar zij ook. Opeens waren ze gelijkwaardig en dat voelde veel beter.

Waar jij de mensen hebt staan in jouw mentale ruimte, zegt alles over hoe je relateert aan die mensen. Staan ze dichtbij? Dan hebben ze veel invloed. Ver weg? Geen invloed. Soms staan er mensen dichtbij die je juist niet dichtbij wilt hebben.

Maar het kan ook zijn dat je ze juist zo dichtbij hebt dat ze haast geen eigen locatie hebben. Als jij daarin iets verandert dan heeft dat ook een direct effect op de ander.

Een zeer interessant mechanisme…

Mooi weekend!