Wat is de oorzaak van al je problemen?
Misschien vind je dat wel een goede vraag en laat die even marineren in je hoofd voor een tijdje…
Eerst even wat anders
Ik neem je eerst even mee terug in de tijd, 110 jaar terug in de tijd. In de natuurkunde was er begin 1900 niets meer te ontdekken. Het was zoals ze dat noemden bijna een ‘closed science’.
Er waren nog een paar vragen onbeantwoord, maar de meeste waren beantwoord. Newton had goed zijn best gedaan en dankzij Newton kunnen we heel veel dingen berekenen.
We hadden een model voor de zwaartekracht, de snelheid van materie en dat konden we berekenen.
Klaar dus.
Maar licht was toch net even iets anders. Dat gaat namelijk heel snel en de formules werkte niet bij licht. Het gedroeg zich anders dan de formules. Einstein kwam later met de bekende relativiteitstheorie en daarna werd het alleen maar aparter…
Onzekerheidsprincipe
Heisenberg ontdekte bijvoorbeeld dat de kleinste deeltjes helemaal anders reageerden. Wanneer je de snelheid wilde meten dan werd het opeens geen deeltje meer, maar zoals hij beschreef een golfje, oftewel energie.
Wanneer je echter de plaats wilde meten van dat deeltje dan was het een deeltje maar kon je niet meer achterhalen wat de snelheid was.
Jouw observatie zorgde er dus voor dat het of energie werd of een deeltje. Denk daar maar eens goed over na wat dat betekent.
Jij bestaat namelijk ook uit die deeltjes…
Wat interessant is aan dat fenomeen is dat de waarnemer een grote invloed uitoefent op de uitkomst. En dat is interessant…
Maar wat is dan de oorzaak van jouw probleem?
Helemaal niets…
Precies je leest het goed. Helemaal niets. Er is geen oorzaak te vinden voor jouw probleem. Lees die zin nog maar een keer en laat het even tot je doordringen.
John Bell ontdekte in de vorige eeuw dat er nergens in het Universum een oorzaak te vinden is waaruit alles ontstaan zou zijn. Het zijn allemaal gevolgen die op elkaar volgen en dat is interessant.
Dus de vraag wordt dan ‘Wanneer werd er bij jou een nieuw gevolg gecreëerd?’
Dat lijkt hetzelfde, maar er is een wezenlijk verschil. Bij een oorzaak is er dus ook een veroorzaker. Bij een gevolg, was er alleen een gevolg en blijft de schuldvraag dus weg.
Een voorbeeld om het te verduidelijken. Ik rijd in de auto op de snelweg. Opeens is er file en ik moet remmen. De persoon achter mij zit niet op te letten en knalt achterop mij. Zijn schuld…
Maar in dit verhaal, wanneer je verder kijkt, dan zou je ook kunnen zeggen, het is de schuld van Steve Jobs. Dat is namelijk de persoon die de smartphone heeft bedacht en hij zat namelijk op zijn smartphone te twitteren. En als Steve er niet was geweest dan had hij op tijd kunnen remmen…
Snap je waar je dan heengaat met dit concept?
Denken In Oorzaken Is Gevaarlijk
Waarom is dit zo belangrijk vraag je je misschien af. 1 plus 1 is gewoon 2 en als iemand achter op mij knalt met zijn auto en ik heb daardoor last van mijn nek dan is het zijn schuld.
Simpel.
Je hebt helemaal gelijk en bijna iedereen denkt zo. En jouw brein is helemaal ingesteld op dat idee. Die vindt het prettig om in oorzaak-gevolg redenaties te denken.
Begrijp mij niet verkeerd, het lijkt ook prima, maar denk eens even verder. Wat zijn de consequenties van zo denken. Wat zijn de gevolgen van het denken in oorzaken?
Wanneer iemand of iets de oorzaak is, dan is het de schuld van de ander of van dat iets. Jij kan daar niets aan doen, je hebt er geen aandeel in en het ligt buiten jouw macht.
Maar is dat zo? Is dat werkelijk zo?
Denk eens even terug aan het experiment van Heisenberg. Daarin stelde hij dat de waarnemer belangrijk is in het experiment. Die bepaalt namelijk de uitkomst…
En wat neem je waar wanneer je denkt in oorzaken?
- Je neemt waar dat jij er niets mee te maken hebt en er niets aan kan doen of veranderen…
- het is niet jouw schuld,
- jij hebt hier geen enkel aandeel in…
En dat is precies wat er gebeurt. Je bent het slachtoffer geworden met alle gevolgen van doen.
Wanneer je kijkt naar het voorbeeld van die file en je houdt er wat aan over, zoals nekklachten, dan moet je dat zelf oplossen. Als jij steeds een deel van je kracht weggeeft aan de ‘oorzaak’, doe je jezelf tekort.
Oorzaak Denkers Zijn Slachtoffer Denkers
Mensen die denken in oorzaken zijn vaak slachtoffer. Want wanneer je zo denkt dan zijn er maar twee soorten mensen.
- Je hebt de veroorzaker
- Je hebt het slachtoffer
Denk daar maar eens even over na dan kom ik daar zo op terug, want dit kan verstrekkende gevolgen hebben wanneer je dit denken gaat loslaten.
Je komt dan op een ander niveau terecht, waar ik het later over zal gaan hebben.
Maar eerst wil ik dat je teruggaat naar die 2 mogelijkheden. Je wilt geen slachtoffer zijn neem ik aan, maar veroorzaker.
Jij wilt aan de oorzaak kant staan. In sommige opleidingen wordt daar bijvoorbeeld aandacht aan besteed.
Je moet leiding nemen over je leven dus moet je een veroorzaker worden. Maar ja dat impliceert direct dat je slachtoffers gaat maken. En wil je dat?
Wil jij slachtoffers gaan maken in je leven? De meeste mensen niet en vinden het daarom moeilijk om een veroorzaker te worden. Het geeft vaak wrijving en botsingen met familie, vrienden of de partner.
Je moet kiezen voor jezelf. Neem het heft in eigen hand. Het klinkt geweldig maar hoe komt het nu dat veel mensen dat toch niet kunnen? Dat komt door een onzichtbare kracht.
Deze kracht is zeer sterk en je bent er al aan blootgesteld vanaf je geboorte…
Wil je hier meer over lezen en het vervolg erop?
Download dan hieronder het Veranderingsmanifest
Download het Veranderingsmanifest