Gameverslaafd hoe herken je het bij je kind
28 november 2013 
2 min. leestijd

Gameverslaafd hoe herken je het bij je kind

Games zijn tegenwoordig niet meer weg te denken. Met alle nieuwe gadgets, telefoon, computers, consoles en handhelds komen er ook steeds meer en nieuwe games uit die daar bij passen. Spelletjes op de pc zijn vrij onschuldig en kunnen geen kwaad. Er zijn mensen die zijn anti gamen, sterker nog ze zeggen dat het een slechte invloed heeft op de jeugd. Er zijn ook onderzoeken gedaan naar kinderen en tieners die gamen en of dat echt zo slecht is.

Gameverslaving bij kinderen

Wat blijkt is dat gamen een positieve invloed heeft op de meeste. Zo zijn “gamers” in het algemeen in staat om snellere beslissingen te nemen in het echte leven. En is er geen concreet bewijs dat games een slechte invloed hebben op mensen. Een uur gamen per dag kan ook geen kwaad. Wat de kinderen en tieners betreft. Je hebt ook heel veel verschillende soorten games.

Afhankelijk wat iemand speelt. Bijvoorbeeld shooters zoals: Call of Duty, Battlefield of Far Cry. Je hebt dan ook de adventure games zoals Tomb Raider, of GTA (Grand Theft Auto) nummer V. Je hebt mmo’s (massive multiplayer online) games zoals World of Warcraft en Final Fantasy XIV.

Denk spellen, familie spellen en nog veel meer. Het wordt echt een ander verhaal als gamen je leven gaat beïnvloeden door het leven buiten de games te verwaarlozen.

Er zijn spellen waar mensen helemaal op in gaan. Met namen mensen met weinig tot laag zelfvertrouwen of mensen die “iets” missen in hun leven zijn degene die er voor kiezen om in de gamewereld te blijven in plaats van de echte wereld. Voornamelijk bij MMO’s die een virtuele wereld en alternatieve levens aanbieden zijn populair onder mensen.

In een Game kan je wegvluchten

Je kan alles zijn wat je wilt. Of het een magiër, een dief, een ridder, een soldaat of iets anders wilt zijn je kan het allemaal worden. Je eigen virtuele huis, fame, reputatie, naamsbekendheid en geld kunnen ervoor zorgen dat je beroemd/ populair wordt onder de duizenden gamers die zo’n spel spelen.

De mensen hebben besloten dat de gamewereld waar ze iemand zijn beter is dan de “echte” wereld waar ze gewoon “zichzelf” zijn.

Het is ook precies dat, het is niet zo dat mensen verslaafd aan het gamen zijn. Maar ze vluchten voor het echte leven en hun verantwoordelijkheden. Ze voelen een onrust in hun en ze kiezen ervoor om zich in de gamewereld te storten omdat het daar beter is. Dit geldt voor elke “verslaving”.

Er is iets in die persoon zijn of haar leven waar ze voor wegrennen of bang voor zijn. Het leven niet aan willen en kunnen. Zo ontstaan alcohol, drugs, eet, game en gok verslavingen. Het is een onderliggend onbewust programma wat ervoor zorgt dat er continu onrust is en daar willen ze vanaf.

De eigenwaarde is laag. Ze missen iets in hun leven en dat vullen ze op door zichzelf in iets te storten, om die leegte te vullen.

Er zijn zat mensen met goede banen, families, helemaal in balans die het heerlijk vinden om af en toe zich helemaal in de games te storten, maar dan is het ook anders. Ze doen het omdat ze het echt leuk vinden en genieten daar ook dan echt van. Dat geldt voor veel dingen.

Gewoon lekker een wijntje of een biertje, niks mis mee. Af en toe naar het casino, niks mis mee. Zolang je in balans bent en genoeg eigenwaarde hebt is er ook geen enkele reden om ergens “verslaafd” aan te raken. Het is belangrijk om de onrust aan te pakken en dat kan het beste met regressie want dan kan je de oorzaak opsporen.

 

Over de schrijver
Edwin Selij is eigenaar en oprichter van Hypnose Instituut Nederland en geeft trainingen in Hypnose. Hij is auteur van de boeken 'Je hebt het niet je doet het' en 'Breek Je Vrij!' en komt regelmatig op radio en TV om te praten over hypnose. Hij is de nummer 1 Hypnose Trainer van Nederland en geeft al jaren hypnose trainingen. Hij was de eerste in Nederland die moderne hypnotherapie via livestream ging onderwijzen.
Quinten R.
Door

Quinten R.

op 01 Dec 2013

Ik ben zelf in mijn jongerenjaren ook erg verslaafd geweest aan games. Toen der tijd zei ik dat het allemaal wel meeviel en ik moet toegeven dat ik mezelf niet verwaarloosde maar wel dat ik het normale leven als minder belangrijk beschouwden dan virtueel. Ik zat bij een groep van 5 personen waar ik dagelijks contact mee had. Met die gasten (die ik overigens pas in real life had ontmoet aan het einde van mijn "game carriére") had ik de grootste lol. Met mij is het daarna helemaal goed gekomen. Op een gegeven moment werd ik 15, ontdekte ik het uitgaansleven en sindsdien kan ik niet eens meer gamen op mijn niveau van toen. Een tijdje terug had ik volgens mij nog ergens een onderzoek gelezen waarin stond dat gamen je slim maakt. Uiteraard heeft dit naar mijn inziens ook heel erg te maken met wat voor game je speelt.

Reactie plaatsen