Ik kwam thuis na een lange werkdag in de bouw. We hadden één zoon en die was rond de anderhalf jaar oud. In die tijd had ik vaak enorme woede aanvallen. Dat resulteerde in gaten in de muur, deur en het resulteerde soms zelfs dat de deur er half uit hing.
Gelukkig werkte ik in de bouw, dus dat repareerde ik dan altijd weer. Er was altijd wel wat te doen.
Ik zorgde ervoor dat mijn zoontje dat niet zag. Of hij sliep, of ik ging naar buiten om daar op iets te slaan (nooit op iemand), of ik deed het in de slaapkamer.
Tot die dag…
Ik liep naar boven en zag mijn zoontje met een stoïcijns gezichtje zijn ledikantje in elkaar trappen. Hij zag er niet boos uit, maar reageerde wel ‘iets’ af op dat ledikantje. Zo’n lief mannetje dat zich gewelddadig gedroeg. Niet vanuit boosheid, maar vanuit iets anders.
Voor mij was het duidelijk. Hij doet mij.
Niet dat hij mij nadoet. Hij had het nog nooit gezien. Nee, hij doet mij, hij is mij. Voor mij was het meteen duidelijk dat ik dit moest oplossen in mezelf.
En dat deed ik. Nooit meer een woedeaanval gehad waarbij er gaten in deuren werden gemaakt. En mijn zoontje heeft ook nooit meer staan schoppen tegen zijn ledikantje.
Je geeft alles door. De goede dingen, maar ook die dingen die je angstvallig verborgen wilt houden voor je kinderen. Ik zeg je één ding, dat lukt niet. Het enige wat je bereikt is dat zij dan ook dingen angstvallig verborgen gaan houden. Ze zijn jou.
Klinkt eng, is juist een kans. Want als jij dus aan jezelf gaat werken dan geef je minder van die dingen door die je door wilt geven. Alles geef je door, dus als je aan jezelf gaat werken dan geef je dat ook door.
Patronen zijn het makkelijkst te ontdekken in hypnose. Voor mij is het ontdekken van patronen het aller lastigste. Het zijn blinde vlekken. Het oplossen is in tien minuten gebeurd.
Voor de meeste mensen is het oplossen het moeilijkste, omdat ze niet weten hoe. Echt, bestudeer dit soort technieken. Niet alleen voor jou, maar ook voor je kinderen… (check de link)
