Het effect van opnieuw opslaan
Gisteren had ik een sessie met een veteraan. Met PTSS. We hadden al een sessie gedaan op het seminar en daar was hij bevrijdt geraakt van die PTSS…
Maar het was weer terug…
Zei hij.
PTSS en veteranen
Als er één ding niet kan, is dat iets terug kan zijn. Wel weer opnieuw gecreëerd. Dat is wat anders. Dus ik vroeg aan hem: ‘Hoe heb je dat gedaan?’
En de sessie begon. Na een sessie die ongeveer anderhalf uur duurde, was hij weer helemaal rustig, alleen nu begreep hij ook waarom. Daar was op het seminar geen tijd voor. Dat was een sloopkogel sessie.
Mensen moeten wel kunnen begrijpen waarom het zo snel is veranderd en dat het ok is. Dan zijn er drie dingen belangrijk.
Als eerste moet je wel meenemen dat ze kunnen denken: ‘Waarom hebben ze dat niet 35 jaar eerder gedaan?? Mijn hele leven naar de klote en opeens is het in 30 minuten weg…’
Daarom ging hij het weer doen.
Ten tweede, wat ga je doen met al die vrije tijd die je nu opeens hebt? Ehm…. Ook weer een.
En ten derde, waarom werkt dit eigenlijk zo en waarom doet niet iedereen dit als het zo goed werkt?
De eerste is makkelijk. Reconsolidatie. Herinneringen zijn veranderbaar en worden steeds weer opnieuw opgeslagen. Daarom kan het veranderen. Je herinnert je namelijk alleen de herinnering die je als laatste herinnert. Huh?
Ja, een herinnering van dat je vijf was bestaat niet ‘echt’. Je herinnert je het moment dat je het weer ophaalde. En alle gevoelens en ideeën die je daar op dat moment bij had, worden erbij opgeslagen. Dat is reconsolidatie.
Dus als je lacht tijdens het herinneren, wordt dat erbij opgeslagen. Daarom is het zo belangrijk om niet serieus te zijn als therapeut (waar het kan). Dat heb ik uitgebreid uitgelegd zodat hij begreep dat het daarom zo snel kon veranderen.
Nu is het weer stil in zijn hoofd. De helikopters zijn weg en Libanon is eindelijk echt afgelopen.
Alleen de rode Libanon zit nu wel in zijn hoofd 😉
