Dit gun je toch niemand

Je kunt het vast waarmaken, Edwin, de complete emotie wissen en de herinnering desgewenst ook, dat geloof ik best. Maar zou je dat wel doen? Angst kan een hele goede motivator en les zijn om iets te vermijden, waar je je ook beter niet in kunt steken. Soms is het goed om bang te zijn voor hoogtes, zodat je voorzichtig bent en niet zult vallen bv. Soms wordt iemand bang voor vliegen in een tijd, dat hij/zij niet de angst voor een ander groot probleem onder ogen durfde te zien. Dan is het wegnemen van de vliegangst een verschuiving van het probleem of het betere doel. Angsten kunnen een goede reden hebben, die je heus wel onder ogen kunt leren zien, zonder dat je alles meteen hoeft te wissen. Beter ook van niet, zou ik zeggen. Je kunt de herinnering intact laten, en daarmee de les bewaren net als de integriteit van je geheugen en identiteit om zo te leren omgaan met wat je beangstigde, ook met NLP en hypnose. Liever zou ik daarvoor kiezen. Alles weer helemaal voelen en ondergaan, dat is het andere uiterste, dat ben ik met je eens, dat is ook niet nodig. Maar de reden voor je angst, en de herinnering van toen, die zou ik liefst met respect voor de goede intentie en de ecologie van toen en nu, willen benaderen....

Mijn reactie hoeft niet geplaatst te worden, voor mij is het belangrijk dat je voorzichtig bent met herinneringen en emoties. Juist omdat jij zoveel goede inzet hebt en zoveel mensen bereikt! Vliegangst lijkt een onschuldig voorbeeld, maar wat als een vrouw misbruikt is? Het wegmaken van de herinnering of emotie pleit de dader vrij. Dat het niet gebeurd is, of dat het allemaal niet zo erg is... Bovendien zijn herinneringen opgeslagen op meerdere manieren via je zintuigen en je emotie en talig in je brein, zodat ook op ieder van die manieren plots via een gelijkenis in patroon of zintuigervaring iets van de emotie of herinnering terug kan komen. Als echter de ervaring van de emotie is losgekoppeld, dan weet je niet meer waar het vandaan komt, dat gevoel van angst en paniek bv, waardoor je het risico loopt dat aan meer of andere objecten te gaan koppelen. Je angst wordt dan vrij zwevend, in plaats van behorend bij de gebeurtenis waar het vandaan komt. Ik weet waar ik het over heb, dat is dubbel beangstigend. Je weet als behandelaar nooit zeker dat alles 'weg' is of losgekoppeld; in wiens belang is dat; is het niet altijd in het nadeel van het slachtoffer dat uiteindelijk kwetsbaarder wordt, omdat ze niet eens meer zeker kan weten, of haar intuitie, gevoel en herinnering kan vertrouwen, wie betrouwbaar is en wie niet, en waarom? De dader kan allerlei verhaaltjes ophangen, andere betrokkenen kunnen niet meer helemaal uitleggen, wat er echt is gebeurd. Het slachtoffer kan haar eigen gevoel niet vertrouwen. Dat gun je toch ook niemand? Overigens toch bedankt voor je nieuwsbrief en mails, ze zetten altijd aan tot denken, ook en juist als ik het er niet mee eens ben of voorzichtiger wil zijn ...