Je hebt mij er misschien wel eens over gehoord. Het ezelprincipe. Hebben we namelijk allemaal mee te maken.
Laat mij dat even uitleggen.
Een ezel kan je op twee manieren motiveren om te lopen. Door een stok en een wortel.
Ezelprincipe
De stok gebruik je om te slaan en de wortel om hem te laten bewegen naar voren. Als je de wortel te ver houdt dan gaat hij niet. Hou je hem te dichtbij dan vreet hij hem op. Hou je hem net ver genoeg dan gaat hij lopen.
De stok lijkt mij duidelijk.
Jij bent in wezen ook een ezel. Niet letterlijk uiteraard (voordat je mij gaat afbranden), maar je gebruikt dezelfde strategie. Als je een soort van pijn voelt dan ga je bewegen (van de pijn af) en als je een haalbaar en leuk doel stelt voor jezelf dan beweeg je daarnaar toe.
Je kan je voorstellen dat beide principes goed werken, maar wanneer je ze allebei gebruikt dan weet je zeker dat je gaat bewegen.
Mensen die zich slepen naar een sportschool gebruiken maar één strategie. Weg van de pijn, althans zo lijkt het niet. Het kost ze heel veel moeite om erheen te gaan, maar zo lang ze gaan is de pijn van thuis blijven net iets groter.
Totdat de pijn om ernaar toe te gaan groter is dan het warme bedje…
Mensen die veel trainen en het leuk vinden (zoals ik nu), gebruiken beide principes. De pijn om niet te gaan is groter dan de pijn om in je bed te liggen en je vindt het ook leuk om heen te gaan en progressie te boeken.
Dan gebruik je het ‘ezelprincipe’ ten volle en ook ten goede voor jezelf. Het begint altijd wel met een doel. De wortel. Als je begint vanuit de pijn dan lukt het even, maar op een gegeven moment is de ergste pijn wel weg.
Je bent een paar kilo kwijt, je voelt je al iets lekkerder, je beweegt wat soepeler, dus ach, je kan ook wel een keer thuis blijven.
Dat werkt dus niet. Stel een motiverend doel en ga heen. En zorg voor pijn als je niet gaat. Dan heb je een grotere kans om het te laten slagen dan als je maar één manier gebruikt vanuit het ezelprincipe.
Succes en zet hem op!
