Een Geslachtshypnose…
Gisteren keek ik naar de docu ‘Man Made’ van Sunny Bergman. En uiteraard vind ik daar wat van als man zijnde. Maar de vraag is: ‘Wat is ‘man’ en wat is ‘vrouw’?’. Dat is een interessante vraag vond ik en daarom heb ik het gekeken.
Wanneer je kleine kinderen hebt, dan zeg je al heel snel tegen kleine meisjes: ‘Wat zie je er prachtig uit, net een prinsesje’ en tegen jongetjes: ‘Laat je spierballen eens zien? Sterk!’
Andersom heb ik dat eerlijk gezegd nooit tegen een meisje gezegd ‘Laat je spierballen eens zien…’
En daar begint het al. De vraag is uiteraard ‘Is het erg?’ of ‘Hoe anders?’
Zelf heb ik ook moeite met het mannelijke beeld. Je moet sterk zijn, niet huilen, vrouwen verslinden, want dat is stoer. In de kleedkamer bij voetbal ging het daar allemaal over. Stoere sterke jongens waren het rolmodel. Sterke leiders, mannen die wisten waar ze heen gingen. Krachtige gespierde wezens die aanbeden worden door vrouwen.
Zo wil je dan als jongen ook zijn en dan moet je wat laten. Als je gevoelig bent, dan stop je dat weg. Als je houdt van borduren, dan doe je dat stiekem. Heel lastig.
En de vrouwen houden het ook in stand. Die willen een mannelijke man. Dat zie je op tv, maar dat zie je ook als je jong bent op wie de meisjes vallen. Sterke grote jongens. Ook dat beeld wordt dan weer versterkt.
En dan mannen fout noemen of slecht. Tja, als je op die ‘soort’ valt wat maakt het jou dan? Ook een slachtoffer van het beeld wat je meekrijgt als meisje wat een man moet zijn.
Een grote hypnose is het uiteraard wat al begint bij de ouders. Die creëren jongetjes en meisjes. Die maken van een mens een jongen of een meisje door te kijken naar geslacht. Die drukken de hypnose erin.
Ook zij zijn zo opgevoed, en die ouders ook weer, enzovoort. Even mijn ongezouten mening. De man wil graag het gevoel hebben dat hij in controle is. Dat hij het heeft geregeld. Dan voelt hij zich een man. Vrouwen die pakken dat steeds meer af van hem en dan voelt hij zich in een soort van niemandsland.
De oplossing naar mijn mening? Totdat we allemaal echt kunnen zijn wie we willen zijn is denk ik de uitspraak van een oud-collega uit de bouw nog wel de mooiste denk ik:
‘Ed, de man is het hoofd van het gezin en de vrouw is de nek. Als de nek draait, dan gaat het hoofd mee…’
