16 jaar geleden zat ik met een vriend thuis lekker even door te zakken. Beetje slap ouwehoeren, grapjes maken en soms hadden we ook diepzinnige gesprekken. Je kent het wellicht wel zulke avonden.
Rond half drie ging ik naar bed en om drie uur maakte mijn vriendin mij wakker. We hadden ongeveer een jaar met elkaar. ‘Ed, het is begonnen…’
‘Welnee schat dat kan niet, ga maar lekker slapen’, zei ik half dronken.
Ik hoopte ook dat het nog niet begonnen was en dat ik nog even kon slapen, maar om zes uur moest ik er toch echt uit.
De weeën waren echt begonnen. Om half elf reden we naar het ziekenhuis en om half twee werd mijn zoon geboren. Met een lege Maxi-Cosi gingen we het ziekenhuis in en met een gevulde kwamen we weer thuis.
En ik had geen idee wat we moesten doen.
‘De kraamverzorgster komt morgen…’, hoorde ik nog ergens echoën in mijn hoofd.
Die eerste nacht ben ik er zeven keer uit geweest. Iedere keer dacht ik, of hij heeft honger, of hij heeft gescheten. Zeven keer heb ik hem verschoond die nacht.
De volgende ochtend kwam de kraamverzorgster en keek naar de stapel luiers. ‘Dit is er geen, dit is er geen, ja deze wel, dit is er geen, dit is er geen, hier een beetje…’
Twee luiers waren ‘goede luiers’, waar dus wat in was gedaan en de rest was gewoon leeg. Wist ik veel…
Vele rollen had ik al. Ik was bouwvakker, een zoon, een feestganger, kroegtijger, gebruiker, depressieveling, blij ei, maar vader? Die rol had ik nog niet, maar op het moment dat mijn zoon geboren werd, kreeg ik die rol.
Maar goed, je bent het dan wel, maar hoe doe je dat dan?
Die kant op werken is echter veel handiger. Deze week kreeg ik een inzicht. Wij leren mensen hypnose. Je kan natuurlijk hypnose doen maar dan ben je geen hypnotiseur perse. Je kan zelfs twijfelen of je het überhaupt wel kan. Maar hypnotiseurs twijfelen niet.
Die geloven dat hypnose werkt, dat het bestaat, dat ze het kunnen. Ik bedoel, je moet al die dingen geloven wil je kunnen zeggen: ‘Ik ben hypnotiseur’.
Als je echter al zo begint met die rol te claimen gaat het gek genoeg veel sneller. Ik werd die rol toebedeelt. Nu had ik mij al negen maanden kunnen inleven, maar dat had ik niet gedaan. Maar ja als je een vader bent dan ga je je ook als een vader gedragen. In ieder geval eerder als dat je er geen een bent. Dat kan je met iedere rol dus doen.
Claim gewoon die nieuwe identiteit die je wilt (bijvoorbeeld: ik ben ondernemer) en je gedrag past zich sneller aan dan als je het andersom zou doen. Ik onderneem en ik kijk wel wanneer ik dan een ondernemer ben (kan jaren duren).
Nu zijn we zestien jaar verder en hij is jarig. Vanmiddag gaan we naar de Universiteit toe, omdat hij bij de twaalf procent slimste wiskundeleerlingen zit van Nederland. Supertrots ben ik op die boy. Dat is wat vaders doen, trots zijn op hun kinderen.
Ik weet ook zeker dat hij dat wiskundetalent van mij heeft…
Want ik heb het niet meer. 😂
Geniet van je dag, gaan wij hier ook doen!
