Woedeuitbarsting oplossen met een live sessie

Onlangs hielp ik Ed die onverklaarbaar kwaad en agressief kon reageren en daar graag vanaf wilde. Met een zelfstudie was hij nog niet helemaal verder gekomen. Dus is het tijd voor een live sessie op Instagram.

De laatste keer dat hij een woedeaanval had gehad was een week voor onze sessie. Op zijn werk, een bloemkwekerij in Spanje, was hij door een vrouw die iets achter hem had gezien aan de kant geduwd terwijl hij bezig was met een klant. Hierdoor werd hij kwaad en kreeg hij dus een woede-uitbarsting. Hij schrikt dan van zichzelf.

Hij voelde zich door die vrouw letterlijk opzij gezet. Toen ik vroeg of hij eerder dat idee had, gaf hij aan dat hij dat gevoel als kind ook heeft gehad. Zowel op school als thuis.

Dit was niet heel bewust. Hij heeft een leuke jeugd gehad, maar zijn broertje kon de aandacht pakken met zijn grappen. Hij was de “serieuze” oudere broer en had dus niet de aandacht.

Na de puberteit kreeg hij voor het eerst last van woedeuitbarstingen. Tijdens de militaire dienst werd hij zelfstandiger en heeft hij geleerd om  voor zichzelf op te komen. Achteraf werd hij daar wellicht wel te goed in.

In 2005 is hij met zijn gezin, vrouw en drie kinderen, naar Zweden gegaan om daar een hotel te beginnen. Dat ging niet goed en toen is hij ook slecht  uit elkaar gegaan met haar, waardoor hij ook geen contact meer heeft met zijn kinderen.

Tijdens dat huwelijk voelde hij zich ook wel gekleineerd. Bijvoorbeeld als zijn vrouw dan door kwaadheid een week niet tegen hem sprak. Dan voelde hij zich machteloos. Hij wilde het goed hebben, maar dan ging het juist de andere kant op.

Hij vond het toen het lastig te accepteren dat hij zaken niet naar zijn hand kon zetten. Hierdoor kreeg hij frustratie en boosheid.

Bij het Hypnose Instituut Nederland gaan we er altijd van uit, dat wat je ook doet, je het doet omdat je een goede  intentie voor jezelf hebt. Daarom stellen we vaak de vraag wat bepaald gedrag iemand oplevert.

Hij gaf aan dat het natuurlijk niets oplevert. Alleen op dat moment is de opgekropte frustratie eruit, dat lucht dan wel even op. Dan ben je toch even rustig.

Dan zegt een stemmetje toch dat hij het goed heeft gedaan. Dat voelt dan toch als een kleine overwinning dat je je niet de kaas van het brood laat eten. Dan kon Ed toch even trots op zichzelf zijn en een beetje glorieus.

Ik gaf hem aan: “Die machteloosheid zorgt er dus voor dat je je glorieus en trots voelt.”

Daar moest die wel even over nadenken. Toen vroeg ik hem of hij zich wel eens trots en glorieus had gevoeld, zonder zich machteloos te voelen.

Natuurlijk.

Ik sprong er gelijk op: “Dus dan hoef je dat niet meer te doen. Dat machteloze gevoel.”

Als kind is het heel logisch dat je boos wordt en dan opeens aandacht krijgt, maar als je 57 bent dan werkt dat niet handig meer. Gelukkig kun je terugkijken in je leven en zien dat je je ook heel goed trots en glorieus kunt voelen zonder dat je die machteloosheid ervoor nodig hebt. Je hebt al zoveel geleerd dat je het eigenlijk niet meer hoeft te doen.

De vraag is ook of je aandacht krijgt zonder je machteloos te voelen? Dat was ook wel het geval. Want hij kreeg ook aandacht van de klant die hij op dat moment aan het helpen was.

Toen stelde ik voor dat we dat zijn kleine ik even zouden leren. Want het kleine Edje weet nog niet dat de volwassen Ed wel aandacht krijgt en niet boos hoeft te worden om gezien te worden.

Regressie voor het innerlijke kind

Onderzoek laat zien dat voor mensen die last hebben van woedeaanvallen hypnose met leeftijdsregressie, zoals werken met het  innerlijke kind, goed helpt om te voorkomen dat ze weer een uitbarsting krijgen en om in het algemeen ook minder last te hebben van woede[1]. Genoeg reden dus om hiermee aan de slag te gaan.

Dus we gingen aan de slag met zijn innerlijke kind. Ik gaf de volgende suggestie:

“Dan mag je even je ogen dicht doen en dan mag je even op zoek gaan naar je kleine ik. Misschien komt er een leeftijd omhoog dat je een keer het gevoel had van “Ja, ik word gewoon niet gezien, weet je wel… “Ik ben er ook nog”, zoiets. Welke leeftijd komt dan in je op?”

Ed: “Nou, ik schat zo'n jaar of acht negen zo’n beetje.”

Edwin: “Ja perfect, nou stel je maar gewoon voor dat je je achtjarige zelf ziet en dan kijk je naar dat jongetje en dan zeg je: Je hebt het goed gedaan. Dankzij jou zijn we er nog en worden we gezien en krijgen we aandacht en hebben we een goede zaak, gewoon.”

Ed herhaalde dit.

“Dan laat je hem nu alle momenten zien waarin je aandacht kreeg, je trots voelde, glorieus voelde, gezien werd zonder dat je boos werd of je machteloos voelde. Bijvoorbeeld van zo’n klant, dit en dat, zoiets laat je hem zien… Allemaal momenten. Dat kan van gister zijn. Dat kan van vorige week zijn, kan van 10 jaar geleden zijn. Dat maakt niet uit, maar gewoon wat er in je opkomt. Het kan op een vakantie zijn… Het kan op je werk… Dat maakt niet uit, al die momenten… Ja, heel goed, totdat dat jongetje begint te begrijpen dat hij het los kan laten.”

Ed had het idee dat zijn innerlijke kind het wel begreep. Dat was natuurlijk helemaal top. Toen gaf ik aan dat hij nog even door kon gaan, totdat het kind begint te glimlachen, omdat die begrijpt dat het voorbij is.

Dit lukte ook. Zijn innerlijke kind zei ook sorry tegen hem. Dus ik ging verder met de suggestie:

“Dan zeg je “het is helemaal oké,  ik vergeef je”.”

Dit herhaalde Ed met een glimlach op zijn gezicht.

Ik ging verder: “Heel goed… en dan knuffel je hem en dan versmelt hij in jou… Hij versmelt in jou. Hij is blij vrij vrolijk. Hij is helemaal bevrijd. Hij voelt zich gezien. Hij krijgt genoeg aandacht. Hij is helemaal oké… en hij groeit op. Hij wordt 9. Hij wordt 10, 11, 12, de hele puberteit, ook de militaire dienst waarin hij allemaal nieuwe dingen leert, maar hij voelt zich toch al gezien dus het is helemaal prima… en hij groeit op. Hij wordt 25, 30, 35, helemaal tot nu… helemaal tot nu… en ook het hele huwelijk… Al die situaties veranderen, die worden lichter en lichter. Helemaal tot nu en je voelt het contact met de stoel... En hoe voelt je lichaam nu terwijl je je ogen dicht houdt?”

Het voelde een stuk relaxter en toch ook wat interne tranen. Het voelde wel bevrijdend voor Ed.

Ik vroeg aan Ed om de boosheid op te halen en zei dat hoe meer hij het zou proberen hoe meer het niet zou lukken.

Het was volgens Ed wel minder dan eerst en naarmate hij er langer mee bezig was verdween het gevoel meer naar de achtergrond.

De magische spiegel

Ik ging nog even verder met een andere techniek om het zelfvertrouwen, de zelfwaardering en het gedrag in de toekomst te beïnvloeden. Namelijk de techniek van de spiegel.

“Dan wil ik nog één keer dat je je ogen dicht doet en dan wil ik dat je je voorstelt dat je een spiegel ziet en in die spiegel zie je een persoon van waarde… Een waardevol persoon… Een persoon die mooi is, zowel van binnen als van buiten en opeens besef je “die persoon dat ben ik”. Ik ben die persoon. Ik ben een persoon van waarde. Ik ben een persoon die mooi is, zowel van binnen als van buiten… En dan kijk je weer naar die persoon en dan zie je daar een persoon. Ja, die is gewoon relaxed… Gewoon relaxed als er wat gebeurt… En iemand die geeft hem per ongeluk een duw en dan denkt hij “Oké nou prima, het maakt mij niet zo heel veel uit. Ja, het kan gebeuren” zo’n gevoel… En je kijkt naar die persoon, je denkt “jee, wat is die persoon relaxed” en opeens besef je “dat ben ik. Ik ben die persoon… hè, ik ben die persoon. Ik ben gewoon relaxed. Het maakt me helemaal niet zoveel uit. “ Weet je wel … “Ik word gezien. Ik krijg genoeg aandacht… ja, het maakt me allemaal niet zoveel uit” en nu doe je je ogen open en dan probeer je nog eens een keer dat oude gevoel op te halen. Dan zal je merken hoe meer je het probeert, hoe meer het niet lukt, maar probeer toch maar.”

Hij voelde het vooral als een emotionele terugreis.

Ik vroeg wat er emotioneel aan is.

Dat was toch dat het kleine kind zich niet gezien voelde, en dat hij toch vijftig jaar ergens tegenaan heeft geschopt wat niet nodig was.

Vooral als iemand op latere leeftijd in zijn leven hulp aan je vraagt kunnen dit soort gevoelens ontstaan tijdens hypnotherapie. Het is dan handig om de focus van de cliënt te verleggen naar de toekomst. Aan het verleden kun je immers niets meer veranderen.

Toen gaf ik aan dat de beste tijd om een boom te planten 20 jaar geleden is en de op een na beste tijd is nu. Ik kon toch merken dat hij een beetje baalde van verspilde tijd, maar bedenk je altijd dat tijd relatief is.

Je kunt heel oud worden en dan kun je toch nog decennia in vrijheid leven. Als je je nu realiseert dat je iets geleerd hebt en dat je hebt kunnen loslaten. Dan is dat al de bevrijding.

Uiteindelijk is het leven alleen maar nu.

Je hoeft na de hypnose ook niet weer terug te gaan naar het innerlijke kind. Want tijdens de sessie maak je een nieuwe fundering voor jezelf en merk je dat je eigen leven gaat veranderen.

Hij mocht zich ook even voorstellen hoe het probleem van die vrouw die hem duwde zou voelen als het nu zou gebeuren. Hij gaf aan dat hem dat nu niet deerde. Dat hij dan juist gedachten kreeg dat die vrouw een probleem had.

Als hij zijn lichaam checkte bij dat voorstellingsvermogen gebeurde er ook niets. Door dit elke keer te bevestigen creëerde hij een nieuw patroon in zijn brein. Dat waren we aan het trainen.

Toen deden we de oefening ook nog even dat hij zich voorstelde dat zijn huidige vriendin een week lang niet tegen hem zou praten. Ook dat voelde anders dan vroeger. Hij voelde zich rustiger. Hij zou het wel vervelend vinden, maar niet meer zo vervelend dat hij er raar door zou gaan doen.

Het brein was dus al veranderd.

Het is ook altijd goed om je te realiseren dat wat je vroeger deed op dat moment een goede oplossing was voor een probleem, maar dat je het nu anders mag aanpakken.

Hier kon hij goed mee verder.

Klik hier om de hele sessie te bekijken:

Wil je net als ik mensen helpen die last hebben van problemen?  Kom dan eens naar de gratis online masterclass voor een kennismaking met hypnose.

Of  schrijf je direct in voor een van onze opleidingen.

Bronnen: