Een goede blog als je coach of therapeut bent. Want verkoop jij je techniek wel aan je cliënt?
Gisteren had ik een trainingsdag waar we een voorgrond-achtergrond switch deden. Het is een dag uit de 2.0 masteropleiding, die in verdieping gaat op de basistechnieken van hypnotherapie en NLP. De voorgrond-achtergrond switch is een techniek die in de uitvoering maar 5 seconde duurt, en omdat het zo snel gaat zijn er een paar dingen heel erg belangrijk.
Ik denk dat als jij mensen helpt, als coach of therapeut bijvoorbeeld, dat het belangrijk is dat jij je eigen techniek verkoopt. Niet in de zin van je eigen product verkopen zodat iemand een sessie bij je gaat doen. Ik heb het over de techniek, jouw methode, jouw idee, dat moet je goed verkopen aan de cliënt. Daar zie ik het nog wel eens misgaan omdat sommige technieken - dat hebben wij ook in hypnotherapie - heel logisch zijn voor de cliënt om te bevatten.
Regressie techniek verkopen
Ik noem de regressie techniek even als voorbeeld - waarbij we terug gaan naar het ontstaan van je probleem. Jij komt bijvoorbeeld bij mij want je hebt een probleem waar je vanaf wilt. Je zegt ‘Ed, ik ben al heel lang bang’. Oké, zeg ik dan, hoe lang al? ‘Ja, vanaf mijn jeugd, daar ergens is het ontstaan’. Dan zeg ik: ‘Nou, dan gaan we terug naar het moment dat het is ontstaan, we lossen het daar op, we groeien op, zodat je er nu geen last meer van hebt’.
We halen dus als het ware de angel uit de situatie, zodat het niet daarna gaat etteren, alsof het nooit gebeurd is. Het is natuurlijk wel gebeurd in jouw belevingswereld. Nou, die techniek is makkelijk te verkopen omdat de meeste mensen dat al geloven.
Misschien denk je als jij dit luistert: ‘Ja, ergens is het ontstaan’ - dus dat klinkt allemaal heel logisch. Alleen als ik je nou zeg dat dat helemaal niet waar is, dat het in je verleden is ontstaan en dat er helemaal geen verleden is. Dan wordt het al lastig voor de meeste mensen. Als ik zeg: ‘Er is alleen maar nu’, dan is het veel makkelijker. Als ik zeg ‘Er is geen verleden’, dan is het weer gek. Dit kan niet allebei tegelijk bestaan. Je kan niet zeggen: ‘Er is een verleden en er is alleen maar nu’. Je kan nú wel denken aan je verleden, maar dat is niet het verleden, dat is jouw gedachten aan het verleden. Dan zeg je misschien: ‘Ja, maar dat is toch het verleden’. Prima, dat hebben we inderdaad zo gelabeld.
Dit is best wel een concept. Het is al lastig om het cognitief te begrijpen en gevoelsmatig is het misschien nog wel lastiger. Dit is wel het concept waarmee we werken met die voorgrond-achtergrond switch. Het komt erop neer dat het dus niet uitmaakt waar het ‘probleem’ is ontstaan, omdat er alleen maar een nu is. Als je het nu verandert, dat gevoel, dat idee, die overtuiging, dat beeld of wat dan ook, dan verander je ook het verleden.
Hoe acceptabel is je techniek
De meeste mensen stellen het verleden voor als een lijn van links naar rechts of van voor naar achteren. Een horizontale lijn in ieder geval: de toekomst ligt voor mij en het verleden ligt achter me. Het is een tijdlijn. Ik ken niemand die de lijn verticaal heeft staan, als een soort paal, dat ze tegelijk in het nu en in het verleden zijn. Dat is echter wel hoe ons lichaam het ervaart, ons lichaam is die verticale lijn. Alleen ons brein heeft dat er horizontale lijn van gemaakt zodat we het een beetje kunnen begrijpen. Hoe moet je anders dingen gaan plannen? Dat is erg lastig op een verticale lijn, dus hebben we een horizontale lijn.
Daarnaast hebben we ook labels geplakt: morgen, gisteren, vorige week, volgende week, vorig jaar, volgend jaar, toekomst, verleden. Het zijn makkelijke labels maar dat is allemaal nu. Alleen op die horizontale lijn, daar kunnen we op reizen met onze gedachten. We kunnen denken aan vorige week. We kunnen ons ook voorstellen wat we volgende week gaan doen. Dan kun je zeggen: ‘Ja, maar dat ene is nog niet gebeurd’. Nou, dat andere ook niet. Het grappige is dat wat er vorige week gebeurde, misschien helemaal niet gebeurde als hoe jij je dat herinnert. Je stelt je dingen voor die er misschien helemaal niet waren, dus in weze fantaseer je ook je verleden bij elkaar. Net als dat je de toekomst bij elkaar fantaseert met een soort logische voorspelling. Dit is gebaseerd op wat je denkt dat er ongeveer gebeurd zou zijn maar in wezen maakt je brein gewoon een educated guess.
Je hebt misschien een paar herinneringen dat je je goed voelde op de kleuterschool. Voelde je je altijd goed? Nee. Voelde je je altijd slecht? Nee, ook niet maar je hebt gegeneraliseerd en denkt nu: ‘Nou, ik had wel een leuke tijd op de kleuterschool’. Dat is natuurlijk niet waar want je had vast ook periodes - net als nu - dat het helemaal niet leuk was. Misschien werd je gepest of in een hoekje geduwd, maar die bovenliggende emotie, die heb je dan gegeneraliseerd. Dat heb je er eigenlijk bij gefantaseerd. Zo kan het ook dat mensen zeggen: ‘Ja, mijn hele schooltijd was shit’, terwijl dat gewoon niet zo is. Het kan wel vaak zo zijn, maar niet altijd. Daar ga je dan met die fantasie want voor je brein maakt het niet uit of het fantasie of realiteit is, die doet het gewoon allebei. ‘De toekomst zou wel hetzelfde zijn als het verleden’. Je kan dus ook naar vorige levens en volgende levens toe op die manier want als je op die lijn zit dan fantaseer je, bedenk je en ervaar je dingen.
Voorgrond achtergrond switch uitleggen
Wanneer we met de voorgrond-achtergrond switch techniek gaan werken, moeten we eerst dit principe uitleggen. Op deze manier kunnen mensen bevatte: ‘Hé, mijn brein werkt snel, het gaat direct heel snel gebeuren, het gaat om focus. Als ik mijn focus verander - dus niet op een enge spin - dan voel ik me minder bang’. Ik vertel dan verhalen over waarom focus angst oproept, ik leg uit wat er gebeurd in het hoofd, in ons angstcentrum (de amygdala). De amygdala stuurt alle zintuiglijke informatie via een korte route, als die op scherp staat. Die routes via de amygdala slaan vervolgens op tilt want, met heel weinig zintuiglijke informatie krijg je bijvoorbeeld al een paniekreactie of een adrenalineshot.
Stel je voor, je loopt door het bos en je ziet opeens een schaduw die op een tijger lijkt. Je krijgt dan een adrenaline-shot en je gaat in de freeze (bevries) of in de flight (vluchtmodus) stand. Je gaat natuurlijk niet lang nadenken over alle verschillende keuzemogelijkheden. Moet ik mij verstoppen? Is het een Siberische tijger of een Javaanse tijger? Is het überhaupt wel een tijger? Is het niet een jaguar of een poema? Wat kan jou het schelen, je moet gewoon actie ondernemen! Er dreigt gevaar dus jouw amygdala heeft al een beslissing genomen. Je reageert meteen, zonder dat je daar een heel scherp beeld bij hebt. Deze reactie kan ook afgestemd zijn op een spin, op mensen, op spreken in het openbaar, of wat dan ook. Wanneer je alleen al aan je fobie denkt, boem! Daar begint het al.
Stel je bent bang voor spinnen, en als je een spin ziet denk je: ‘Ooh, die pootjes, die pootjes’. Sommige mensen merken al dat het gevoel van angst meteen sterker wordt. Wat gebeurd er dan in je hoofd? Je maakt die pootjes enorm groot. Stel we gaan dat beeld veranderen, we gaan de achtergrond erbij betrekken, in switch vorm. Het gaat zo snel dat je niet kan nadenken over wat er gebeurd maar er verandert iets heel snel. Opeens is de focus op die spin weg. Er zijn geen pootjes meer, de spin is onbelangrijk geworden. Hij wordt opgenomen in de rest van de omgeving, het triggert geen gevaar meer. Wanneer het geen gevaar meer triggert, dan voel je je prima erbij. Dan zie je de spin lopen en denk je ‘Prima, niks aan de hand’. Er moet dus eerst uitgelegd worden dat het snel gaat. Dat het ligt aan focus, je laat de achtergrond in eerste instantie weg. Wanneer de achtergrond dan ineens samenvalt in het geheel, zie je hoe klein die spin is. Dan is dat gevoel opeens weg. Snelheid is dus een ding. Het tweede is: wat is het echte probleem? Is dat wel die spin?
Voorbeeld
Een goed voorbeeld hiervan is van iemand die bij mij kwam omdat hij gemotiveerd wilde worden om een website te bouwen. Ik zeg: ‘Goed, laten we meer motivatie oproepen’, maar tijdens het gesprek kwamen we erachter dat hij eigenlijk gewoon bang was. Hij was bang om zichzelf zichtbaar te maken. Dat heeft dus niks met motivatie te maken, maar met iets dat al heel lang speelde. Wanneer je het echte probleem snapt, kan het ook snel uit de weg gehaald worden.
De techniek gaat dus heel snel: één, twee, drie, vier, vijf en het is weg. Mensen geloven natuurlijk niet dat het zo snel kan, daarom moet ik heel erg uitgebreid de tijd nemen om dit uit te leggen. Je moet het geloof, die techniek dus echt verkopen als coach of therapeut. Als de techniek niet duidelijk is, dan faalt hij waarschijnlijk ook. Kijk een regressie hoef ik niet zozeer te verkopen, dat begrijpt iedereen vrijwel meteen. Dan ben ik ongeveer 45 minuten bezig om te zoeken naar de oorzaak van het probleem zodat ik het vervolgens kan oplossen.. De voorgrond-achtergrond techniek lost het op in 5 seconde, alleen spendeer ik eerst uitgebreid de tijd om de techniek uit te leggen. Uiteindelijk ben ik dus evenveel tijd kwijt aan beide sessies.
Dat is dus wat ik soms mis zie gaan bij mensen. Die verkopen hun techniek, hun systeem niet goed tijdens een sessie. Ze denken ‘Oh die klant is binnen’, en gaan gewoon een sessie doen. Vervolgens hebben ze toch niet het gewenste resultaat geboekt voor hunzelf en voor hun cliënt. Denk daar maar eens over na als coach of therapeut. Verkoop ik mijn techniek wel goed? Ik weet zeker dat als je daar meer tijd aan spendeert, het meer resultaat zal opleveren.
Beluister ook deze podcast:
Wil je meer weten over hypnose en dit soort technieken? Kom dan eens naar de gratis online masterclass.
Of schrijf je direct in voor een van onze opleidingen, zodat jij deze technieken kunt gebruiken en verkopen aan je klanten.
