In je kracht staan: Hoe doe je dat
Hoe moet je nu in je kracht staan? Die vraag vooronderstelt dat je nu niet in je kracht staat. Je staat ergens anders in, ik weet niet waarin. Misschien sta je in de blubber en vanuit die blubber moet je ergens anders in gaan staan.
Hoe doe je dat nu? Letterlijk kan het niet, want het is niet een ding dat je kunt vasthouden. Je kunt bijvoorbeeld in een doos gaan staan, maar niet in je kracht. Waar vind je die kracht ook? In een kamer of zoiets? Waar je nog niet bent geweest? Of op de bank, ga je in je kracht liggen.
Het is natuurlijk heel apart. De kracht is immers geen ding dat je vast kunt pakken, dat maakt die hele uitspraak ook lastig.
Het kan namelijk niet, dus het idee is verkeerd. De vraag is verkeerd.
Het is een super uitspraak om iets te verkopen: “Ik leer je in je kracht te staan.” Dat klinkt natuurlijk geweldig. Maar wat gebeurt er nu echt?
Je leert mensen hun kracht te voelen.
Je doet iets en je gaat je dan krachtig voelen.
Maar hoe kun jij je dus krachtig voelen? Dat is wat anders dan “in je kracht staan”. “Je kracht voelen”.
Dan kun je je beter afvragen wat ervoor zorgt dat jij je krachtig gaat voelen.
Je kunt bijvoorbeeld denken aan bepaalde doelen die je heel graag wilt bereiken. Als je daar dan aan denkt voel je een bepaalde energie. Je krijgt het idee dat je dan heel krachtig wordt als je dat bereikt, of misschien zelfs terwijl je dat bereikt.
Of door pijn. Je voelt dan de pijn van iets. Dat kan emotionele pijn zijn. Het gaat dan om iets naars of wat dan ook en het geeft ook een krachtig gevoel om daarvan weg te gaan.
Dat is meestal niet wat de mensen ermee bedoelen.
Pijn om in je kracht te staan
In je kracht staan hebben mensen meer een positief gevoel bij. Het is niet dat mensen zeggen: “Ik ga je helemaal een K-gevoel geven, zodat jij je daarna krachtig voelt.” Het is geen tegenreactie.
Dat is op zich best een natuurlijk principe. Als ik je bijvoorbeeld een duw geef, ga je automatisch terugduwen. Of je bent door omstandigheden zo lamgeslagen dat je denkt: “Ja duw maar, duw me maar die afgrond in.”
Maar vaak stopt dit als je vlak voor die figuurlijke afgrond staat. Dan kickt er een overlevingsmechanisme in. Misschien laat je je eerst nog even rondgooien, totdat het een kwestie van overleven wordt.
Dan komt er in een keer een krachtig gevoel. Dan voel je je weer energiek en levend en dan komt er een soort overlevingsdrang, omdat je gewoon niet dood wilt of iets dergelijks.
Het kan ook zijn dat je in een niet werkende relatie zit. Dat je al heel lang het niet meer gezellig hebt. Op een gegeven moment ben je er klaar mee. Je voelt je dan in een keer heel krachtig en dan zeg je ook gewoon: “Ik ben er klaar mee.” Dan ga je die pijn van de slechte relatie vermijden.
Heel veel mensen hebben die strategie.
Dus het helpt je zeer waarschijnlijk om oncomfortabel te zijn. Hoe doe je dit nu op een helpende manier?
Want vaak als iets oncomfortabel voelt gaan we dat verdoven. We gaan bijvoorbeeld drinken en dan de volgende dag voel je je nog slechter en zeg je tegen jezelf: “Dit ga ik nooit meer doen.” Je meent dat dan ook echt.
De dag gaat verder en een aantal dagen later heb je toch weer zin in een drankje.
Wat gebeurt er dan? Je was de pijn vergeten, dus je raakt niet meer gemotiveerd.
Als je dat gevoel van brakheid elke dag herhaalt, dan ga je niet nog een keer drinken. Dan klapt er iets in je dat je het absoluut niet wilt.
Dit noemen we ook wel een compulsion blowout. De pijn is dan de katalysator voor dat krachtige gevoel.
Dit had ik met drank en drugs. Ik had op een hele intense pijnlijke manier opeens dat krachtige gevoel dat ik daarmee moest stoppen. Daardoor kon ik besluiten om ermee te stoppen.
Wanneer jij op zoek bent naar je kracht is het zeer waarschijnlijk dat er iets pijnlijks aan de hand is, iets wat je niet meer wilt doen of waar je niet meer mee wilt zitten. Dit kan werk, relatie of familie gerelateerd zijn of wat dan ook.
Goede gevoelens om in je kracht te staan
Andere mensen hebben juist goede gevoelens nodig om zich krachtig te voelen, om in hun kracht te staan.
Die hebben meer baat bij een katalysator van goede gevoelens. Bij het idee van wat ze willen bereiken krijgen ze zulke goede gevoelens dat ze energie krijgen om daarnaartoe te werken.
Het moet een soort magneet zijn van waar je heen moet gaan.
Deze strategie werkt het beste.
De pijn is bijvoorbeeld een goede katalysator om te beginnen, maar om je krachtig te blijven voelen moet je vaak iets blijvend doen en dan helpt het meer om ergens naar te streven.
Ik vind het bijvoorbeeld tof om drie tot vier keer in de week te crossfitten en dat trekt mij als een magneet. Een prettig bijeffect is mijn spiegelbeeld (ja lekker ijdel), maar ik doe het voor de energie. Ik word er rustig door en dat helpt mij.
Hierdoor ga ik het ook niet “niet” doen, tenzij ik mijn rust moet pakken om te herstellen.
Dat zijn dan allemaal besluiten die ik neem vanuit iets wat mij drijft in plaats van wat ik wil vermijden.
Die stress wil ik dus vermijden.
Je kracht wel of niet voelen is iets wat je doet
Zo zijn er manieren om dus in je kracht te staan, maar het is heel belangrijk om je te realiseren dat jij het doet.
Vraag je daarom af wat je drijft. Of wat kan ik doen als ik iets wil vermijden.
Die twee principes kunnen ervoor zorgen dat jij je krachtig gaat voelen en dat jij in je kracht komt te staan.
Beluister ook deze podcast:
Het tweede principe gaat dus over langdurig iets doen om je leven beter te maken vanuit een positieve inslag. Onderzoekers hebben ook gekeken naar het gebruik van innerlijke kracht en positieve psychologie.
Het effect van in je kracht staan
De innerlijke kracht gebruiken is dan bijvoorbeeld dat je dingen doet waarvan je weet dat je deze goed genoeg kunt doen of zelfs heel goed. Dat je op meerdere vlakken je krachten kunt gebruiken en dat je bekend bent met het gebruiken van je innerlijke kracht[1].
Uit het onderzoek blijkt dat als mensen dit regelmatig doen, dit zorgt voor minder stress en meer zelfvertrouwen[2].
Psychologische kracht kun je ook herkennen aan hoop (dat geeft vaak dat goede gevoel als je iets nog niet bereikt hebt), optimisme (dan heb je vertrouwen dat je het kunt bereiken), self-efficacy (het gevoel dat je de vaardigheden hebt om je doel te bereiken) en veerkracht (dat je zelfs na een tegenslag er toch weer tegenaan gaat).
Over het algemeen zorgt je sociale omgeving ervoor dat deze gevoelens worden gestimuleerd[3]. Nu kun je de pech hebben dat je omringt bent met negatieve mensen of werkt hun goedbedoelde steun op de een of andere manier niet voor jou.
In dat geval kan hypnose je ook helpen om de gevoelens van optimisme en het gevoel dat jij het in je hebt om je doelen te bereiken te versterken. Er zijn hier meerdere technieken voor.
Een vergevorderde techniek is dat je visualiseert en voelt waar je bijvoorbeeld over een jaar staat als jij je doel bereikt wilt hebben en dat je dan telkens een stapje terug visualiseert tot het moment van de hypnosesessie.
Dit geeft je duidelijke handvatten en stappen om je doel te bereiken en ervaring leert dat het vaak nog uitkomt ook! Hoe tof is dat?
Dus de compulsion blowout techniek kan je helpen om te bepalen dat je bepaalde pijn achter je wilt laten en de bovengenoemde techniek kan je dan helpen om te werken naar het hoopgevende doel. Dit is dan de katalysator voor de goede gevoelens.
Als iets je dan toch blokkeert om dit pad te bepalen zijn er weer andere technieken om die blokkades op te heffen, bijvoorbeeld regressie. Regressie is een techniek die je in de eerste opleiding van het Hypnose Instituut Nederland leert.
Op die manier staat niets je meer in de weg om in je kracht te staan.
Wil je meer leren over hypnose en deze technieken? Kom dan eens naar de gratis online masterclass over hypnose.
Of schrijf je direct in voor een van de opleidingen van het HIN. De opleidingen worden online gegeven vanuit een professionele studio en met voldoende assistentie voor een-op-een aandacht.
Bronnen:
[1] http://www.pprc.gg/wp-content/uploads/2014/07/strengths.pdf (pag. 159)
[2] https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0191886910003946
[3] https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.2466/pr0.106.2.534-538