Natuurlijk kunnen kinderen niet direct na de geboorte praten, maar als ze het wel kunnen en er opeens mee stoppen. Dan is dat een teken dat er iets aan de hand kan zijn. In dit blog ga ik in op wat je als ouder of hypnose-expert kunt doen als je kind niet meer wil praten.
Vanaf wanneer kunnen kinderen praten?
Kinderen leren al in de baarmoeder hoe taal werkt. Daarom is het zo belangrijk om dan al te beginnen met communiceren en om op te letten wat je zegt en hoe je het zegt.
Kinderen beginnen echt met praten vanaf 1 jaar. Dit begint gewoon met korte woordjes waarin je kind duidelijk wil maken dat het wat wil, zoals opgetild worden. Vanaf ongeveer 2 jaar begint je kindje ook korte zinnetjes uit te spreken. Als je kind 3 jaar oud is kan hij een redelijk gesprek voeren op een normale toon.
Waarom wil een kind niet met je praten?
Het is dus helemaal super als je met je kindje kunt communiceren zodat je weet wat er in hem of haar omgaat en je dat niet meer hoeft op te maken uit het gedrag of de gezichtsuitdrukking, hoewel dat natuurlijk ook belangrijk blijft. Immers 90% van de communicatie is vaak nog steeds de lichaamstaal.
Toch kan het heel vervelend zijn als je kindje opeens besluit niet meer met je te willen praten of niet meer over een bepaald onderwerp te willen praten.
Vooral pubers kunnen op gegeven moment besluiten niet meer open te zijn over onderwerpen. Dit heeft vaak als oorzaak omdat het onderwerp een negatieve emotie oproept zoals:
Het kan ook zo zijn dat je kind het hier niet over wil hebben omdat hij niet weet hoe. Dit kan ertoe leiden dat je kind juist super chagrijnig op bepaalde vragen reageert of uit het niets kwaad wordt en niet alleen op jou als ouder, maar ook op eventuele broers of zussen.
Als je vraagt of er wat is, is het antwoord steevast “niets” en gaat je puber op de kamer zitten of verlegt de focus zich naar een beeldscherm.
Wanneer je kind niet meer goed in slaap valt, kan blijven slapen, weinig eet, school vermijdt, en niet meer mee wil doen met activiteiten die hij/zij eerder leuk vond om te doen kan er echt reden tot zorg zijn en kan het verstandig zijn om raad in te winnen bij een psycholoog of psychotherapeut.
Als je kind kwaad is of een andere negatieve emotie heeft die niets te maken heeft met dat jij zegt dat hij/zij zich aan een regel moet houden is het verstandig om eerst te checken van welke emotie je kind last heeft, zodat je dat kunt benoemen en je kind zich veiliger voelt om de bron van de emotie met je te bespreken. Daarbij help je jouw kind ook met het herkennen van de emotie waar hij/zij last van heeft.
Bijvoorbeeld:
“Ik kan zien dat je verdrietig bent, maar dan hoef je niet de trap op te stampen. Kom even thee drinken en dan praten we erover.”
Of
“Ik snap dat je kwaad bent maar dan kun je niet alles maar op de grond gooien. Pak je jas op en kom dan even met me praten. Krijg je er een kopje thee bij.”
Het is ook niet de bedoeling dat je de emotie probeert weg te nemen. Het is dan beter om begrip te tonen. “Ik zou ook verdrietig zijn als mijn vriendje het uitmaakt.” Of “Ik zou ook boos zijn als ik een laag cijfer voor dat groepsproject had terwijl ik mijn best had gedaan en de rest niet.” Door dit soort begrip te tonen in plaats van de emotie te willen oplossen is de kans groot dat je kind juist meer vertelt over wat er in hem/haar omgaat.
Je hoeft niet bang te zijn dat je de emotie verkeerd interpreteert. De kans is groot dat je kind je dan juist corrigeert of ontkent wat het is. Dan kun je daarna een poging doen met een andere emotie[1].
Als je het lastig vindt om je kind zo aan te spreken kan een hypnose-expert je helpen door te visualiseren hoe je dit doet en hoe je bij dit moment je eigen emoties onder controle hebt zodat je aandacht volledig naar je kind kan gaan.
Identiteit als ouder
De identiteit die je jezelf geeft als ouder is ook belangrijk voor de gesprekken die je met je kinderen hebt. Overtuigingen over ouderschap kunnen er bijvoorbeeld voor zorgen dat je je kind met rust laat, terwijl het juist op dat moment wel een steuntje in de rug kan gebruiken.
Er zijn bijvoorbeeld ouders die het belangrijk vinden om streng te zijn[2], om er op die manier voor te zorgen dat het kind zich kan redden in de volwassen wereld. Natuurlijk moeten er regels zijn en moet je kind weten dat er consequenties verbonden zijn aan bepaald negatief gedrag, maar als dit negatieve gedrag wordt veroorzaakt door een emotie en het kind niet de ruimte krijgt om de emotie te herkennen kan dit juist ontsporen.
Als er bijvoorbeeld alleen focus is op normaal gedrag, zoals kleding niet op de grond smijten van woede, en er dus geen aandacht is voor de oorzaak van die woede want “iedereen is wel eens kwaad en gedraag je maar gewoon” leert het kind eigenlijk alleen hoe het die woede moet inhouden en niet hoe het er verder mee om moet gaan. Terwijl het algemene kennis is dat het opkroppen van emotie uiteindelijk alleen maar leidt tot een grotere emotie-uitbarsting.
Overtuigingen over wat goed ouderschap betekent kan daarom soms goed zijn om te achterhalen en om te veranderen als die een gezonde ontwikkeling van je kind in de weg staan. Iemand die hypnose onder de knie heeft kan je hiermee helpen. Bijvoorbeeld met regressie of het voeren van een Socratisch gesprek.
Met regressie ga je terug naar het moment waarop je voor jezelf hebt besloten dat het zijn van een strenge ouder een goed idee is. Veel overtuigingen kunnen bijvoorbeeld ontstaan in je kindertijd terwijl je dan echt nog niet alles over de wereld weet. Met je volwassen kennis kun je tot hele andere conclusies komen. Met regressie evalueer je als het ware het moment waarop de overtuiging is ontstaan dat heel streng zijn goed is en om vooral niet over emoties te praten. Met je volwassen kennis kan die overtuiging opeens een stuk onlogischer lijken dan je altijd hebt gedacht.
Hierdoor wordt de kans een stuk groter dat je minder streng wordt of je kind in ieder geval meer begeleiding geeft bij het omgaan met emoties.
Een andere manier is dus het Socratisch gesprek waarbij je ook bij de kern van je overtuigingen uitkomt.
Gedrag als ouder veranderen om je kind te laten praten
Om je gedrag als ouder dan zo te veranderen dat je je kind stimuleert om met je te praten kun je naast een geleide visualisatie ook nieuwe overtuigingen krijgen die je vervolgens tijdens zelfhypnose kunt herhalen of beluisteren. Dit kan dan gaan om overtuigingen zoals:
“Ik mag streng zijn.”
“Leren omgaan met emoties hoort ook bij de opvoeding.”
“Ik mag tijd met mijn kind doorbrengen.”
“Ik mag ook lastige gesprekken met mijn kind voeren.”
“Ik mag kwetsbaar zijn voor mijn kind.”
“Mijn kind mag weten dat ik het soms ook gewoon niet weet.”
“Ik mag mijn kind leren om om hulp te vragen bij emotionele problemen.”
Dit zijn slechts voorbeelden van overtuigingen die je kunt herhalen tijdens zelfhypnose. Je hypnose-expert kan ze ook in de je-vorm opnemen en dan kun je ze beluisteren tijdens zelfhypnose. Meestal staat er dan ook een geleide visualisatie op en een inductie om onder hypnose te komen en een techniek om je weer “uit” de hypnose te halen.
Als je kind niet meer met je wil praten heeft dat vaak te maken met negatieve emoties. Het is belangrijk om dan herkenning aan die emotie te geven en begrip voor de emotie te laten zien. Dit kan door je in te leven in je kind of door je kind te vertellen over een moment wat je zelf hebt gehad waardoor je in dezelfde emotionele toestand belandde als je kind. Hierdoor voelt je kind zich meer begrepen en omdat jij je kwetsbaar opstelt is de kans groter dat je kind ook laat zien waar hij/zij mee worstelt.
Wanneer je het lastig vindt om dit te doen kan een hypnose-expert je helpen om van dit ongemak af te komen. Dit kan bijvoorbeeld door zo’n emotioneel gesprek eerst te oefenen met een geleide visualisatie of door overtuigingen die je blokkeren om kwetsbaar naar je kind toe te zijn te achterhalen en te veranderen.
Wil je meer weten over hoe hypnose werkt en hoe jij jezelf of anderen hiermee kunt helpen? Kom dan eens naar een hypnose playshop of schrijf je in voor een van de opleidingen van het Hypnose Instituut Nederland. Vraag naar de online mogelijkheden als dat beter bij je past.
[1] https://www.psychologytoday.com/us/blog/peaceful-parenting/201902/why-wont-you-talk-me
[2]https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1533-8525.2004.tb02304.x
