In deze speciale tijden is het soms lastig om te weten wat je nu wel en niet moet geloven. Wat je nu wel en niet moet vertrouwen. Wat je nu wel en niet kunt vertrouwen.
Alles lijkt opeens weer heel onzeker. Werken de vaccines nu wel of niet? Werken de lockdowns? Wordt alles ooit weer normaal. Kun je vertrouwen op je medemens?
Vroeger toen je klein was, was eigenlijk alles onzeker en toch voelde je je veilig. Toch vertrouwde je op de wereld.
Hoe kan dat nu?
Naarmate je ouder wordt leer je steeds meer over hoe de wereld werkt. Althans je gaat dingen zien en interpreteren. Je gaat ergens in geloven en wat je ziet en interpreteert gaat dat bevestigen.
Zo willen we graag dat onze denkbeelden bevestigd worden en dat is vaak wat we dan zien.
Wat bepaalt nu dat je in iets gelooft?
Je gelooft vaak wat je ziet of wat je denkt te zien. Het is heel interessant, want je hersenen maken een bepaalde interpretaties van frequenties die in je ogen komen. Lichtfrequenties in dit geval.
Je hebt altijd een beeld in je hoofd van waar je bent en wat er achter je is.
Wat je ziet bepaalt veel van wat je gelooft over je omgeving. Dit wordt heel duidelijk als je een virtual reality (VR) bril opzet. Als je die opzet en je kijkt dan even in de virtuele wereld over je schouder, dan doet dat iets met dat onbewuste beeld in je van waar je bent.
Dan lijkt de VR opeens veel echter. Dan weet je brein dat het echt is.
Dan lijkt het verhaal van het VR spel opeens ook veel echter.
Maar hoe zit dat nu in de echte wereld, waarom ga je dan geloven in iets. Waarom ga je geloven dat vaccins goed zijn of waarom word je juist helemaal van de conspiracy theorieën?
In beide gevallen geloof je iets, omdat je denkt dat je iets weet. Weten wat je gelooft zorgt ervoor dat je bepaalde acties gaat uitvoeren die in lijn zijn met wat je gelooft[1].
Dit is bijvoorbeeld waarom je gewoon het vaccin neemt en de booster als je gelooft dat het allemaal werkt, want dan is het logisch om dat te doen.
Dit is ook waarom je gewoon het vaccin niet neemt en mensen wilt waarschuwen voor het vaccin als je er niet in gelooft en als je denkt te weten dat het misschien in de toekomst gevaarlijk is voor mensen, want dan is het logisch om dat te doen.
Iets nieuws in de samenleving brengen geeft op die manier eigenlijk automatisch polarisatie, omdat je er wel of niet in kunt geloven.
Daarbij krijg je in beide gevallen van bepaalde bronnen een verhaal te horen over waarom jij gelijk hebt.
Descartes, een filosoof, heeft wel iets interessants gezegd over de realiteit. Want hoe kun je helemaal zeker zijn over die realiteit als je niemand om je heen hebt?[2] Zoals je ziet heb je dus andere mensen nodig die je iets vertellen om ergens in te geloven.
De wetenschap is vooral relatief zeker van de realiteit. Iets is waar, totdat de volgende wetenschapper wat anders ontdekt. De aarde is plat, totdat iemand ontdekt dat hij rond is en genoeg mensen dat gaan geloven.
In 2000 waren er mensen die zeiden dat we wisten hoe het hele DNA van de mens is opgebouwd en sindsdien zijn er alweer nieuwe ontdekkingen gedaan over ons DNA[3]. Dat is allemaal nog vrij recent.
De wetenschap geloven betekent eigenlijk dat je heel flexibel moet zijn met wat je gelooft. Want de mensen die iets vertellen over wetenschap kunnen bij elke nieuwe ontdekking het verhaal aanpassen.
In een verhaal meegaan of niet
Volgens Kant, een andere filosoof, is er meer dan alleen je brein in een vat om te bepalen wat de realiteit is, namelijk je transcendente ego en die is later vervangen door wat anders namelijk: de maatschappij. Een sociale groep mensen met “dezelfde normen en waarden”. Die eigenlijk allemaal breinen in vaten zijn die samen naar de buitenwereld kijken.
Alleen die hebben dan geen verbinding met een andere maatschappij die de realiteit heel anders interpreteert.
Die maatschappij heeft iets nieuws gebracht, namelijk de angst voor ochlocratie[4]. De menigte die regeert. De angst om door anderen veroordeeld te worden.
Is wat je gelooft wel in lijn met wat de rest gelooft? Is jouw realiteit wel dezelfde als van de groep mensen waarin je leeft?
Geloof jij het verhaal wel? Het verhaal dat door de ene of andere groep wordt verteld? Het antwoord op je vraag of iets echt is en of je kunt geloven wat jij denkt?
Wat we graag doen is meegaan in het verhaal dat in lijn is met onze overtuigingen of het nu klopt of niet. Iemand die daar niet in meegaat, die tornt eigenlijk aan je gevoel van realiteit en dat is niet leuk. Dus die is een wappie of een schaap. Door die ander op een dergelijke manier weg te zetten zit jij weer veilig met je overtuiging over wat je gelooft en dat je niet wat anders hoeft te geloven.
Is het niet humaner om de verhalen dan maar alle twee los te laten? Om zekerheid te hebben in onzekerheid. Om geen weerstand te bieden en los te laten.
Wie de waarheid blijkt te vertellen wordt toch pas in de toekomst duidelijk en door het los te laten is iedereen in ieder geval geen wappie of schaap meer, maar gewoon een mens.
Ook jij hebt een verhaal over jezelf en alle verhalen die je ooit om je heen hebt gehoord, daar heb je stukjes en beetjes van opgepikt die nu bepalen wat je gelooft en hoe je handelt.
Praten over het verhaal versterkt het verhaal
Laat jij je meeslepen door je eigen verhaal? Het verhaal waar je nu in zit, het verhaal van wantrouwen, angst of misschien van geluk (dan lekker blijven doen). Dat verhaal heeft Jan uit Noorwegen niet.
Of Bert die op een berg in een villa woont, zonder nieuws. Hij heeft misschien niet eens een idee dat er een pandemie plaatsvindt. Er zijn mensen die nergens wat van weten. Die weten niet dat er een virus is, dat er vaccinatie is en al die dingen. Voor mensen die geen idee hebben van het virus en de vaccinaties is dat verhaal ook waar.
Dan kun je je afvragen welk verhaal nu fijner is? Voor mezelf weet ik het wel, geen enkel verhaal is lekkerder.
Er is geen verhaal dat je jezelf kunt vertellen dat beter is dan wat jij zelf bent. Misschien probeer je nu allerlei verhalen uit. In al die verhalen ga je dood en raak je mensen kwijt en is er ellende.
Dat is om je te laten inzien dat het niet beter is dan wie je werkelijk bent, namelijk licht en liefde.
Dit vertel ik voornamelijk aan mezelf. Edwin is een vorm die moeite heeft met dat hij licht en liefde is. Door dit elke keer te uiten en erover te praten weet ik dat hoe meer ik dit deel en geef, hoe meer ik dit terugkrijg.
Hoe meer je praat over een verhaal, hoe meer mensen het licht ervaren in mijn geval, hoe meer je het terugkrijgt. Dus hoe meer je praat over het vaccin, het virus, je problemen, hoe meer je dat terugkrijgt.
Dus ik deel graag het verhaal dat je licht en liefde bent, dat iedereen dat is.
Omdat steeds meer mensen iets ervaren, is het makkelijker om het te ervaren. Dus als steeds meer mensen juist licht en liefde ervaren, hoe makkelijker het is om dat zelf te ervaren.
In de sport zie je het ook. Dat er vaak jaren een mijl niet onder de vier minuten wordt gelopen en als het dan eenmaal lukt, dan lukt het opeens heel veel mensen.
Als iemand de weg vrijmaakt kunnen andere mensen het opeens ook.
Als meer mensen zich herinneren dat we licht en liefde zijn, hoe makkelijker het wordt.
Alleen het verhaal van jezelf, daar haal jij voor je gevoel je bestaansrecht uit. De verleiding in dat verhaal van jezelf is dat je IK dat fijn vindt. Die wil je vasthouden in het verhaal met leed, want anders lost die IK, je ego, op in licht en liefde.
Je ziet collectief dat mensen zich het licht en liefde herinneren en niet meer bang willen zijn of zijn voor iets wat ze bedreigd. Voor een virus of een bom of zoiets.
Aan de andere kant heb je woede, mensen die willen vechten voor vrijheid. Dat is ook interessant. Je bent al vrij, maar dat gevoel kun je dus hebben. Dat is de donkere kant van het verhaal van licht en liefde.
Of het nu angst is, woede, lust, dopamine shotjes, erkenning en waardering van buitenaf, trots op dingen zijn, dat zijn allemaal wapens van het verhaal om jou in het verhaal te houden.
Stel je voor dat je al het negatieve hebt gehad en doorzien, dan komen de volgende en dat zijn trots, erkenning, waardering. Kijk eens hoe goed ik ben, wat knap van mezelf. Dat zijn ook weer sneaky manieren van je eigen IK, je ego, om die te versterken.
Natuurlijk is het een beter verhaal.
Maar ik wil je uitnodigen om kooiloos te gaan denken. En te bedenken dat hoezeer je jezelf ook erkent en liefde geeft en je IK versterkt, jezelf zijn hoef je niet te versterken. Je hoeft alleen maar je eigen verhaallijn te volgen en dan zie je dat je niet alles doet, maar dat je alles krijgt.
Als je openstaat voor alles, krijg je alles wat je wilt.
Dat is niet de weg van de minste weerstand, maar juist van geen weerstand.
Ik zoek geen weerstand op in mijn relatie, met mijn kinderen, mijn werk, mijn leven in het algemeen. Ik wil gaan waar geen weerstand is.
Ik wil je uitnodigen om samen met mij die weg te bewandelen.
Beluister ook deze podcast:
https://open.spotify.com/episode/2hz1JZHVdDPreVfE4VJxJs?si=FP3hst3xRBGVkqbIyRPtqg
Je verhaal veranderen
Misschien is het nog lastig om het verhaal of hetgeen waarmee je in gedachten bezig bent los te laten en niet alles te geloven wat je denkt. Misschien is het lastig om gedachten die voor je gevoel in lijn zijn met de maatschappij los te laten, ook al geven die je een ongemakkelijk gevoel. Uiteindelijk is de maatschappij ook maar een verzameling van mensen met allerlei gedachten, waarvan eigenlijk niemand weet hoe waar die gedachte is.
In dat geval kun je hulp krijgen. Met name gedachten waardoor je je slechter voelt, of dit nu gaat over jezelf of over de maatschappij, zijn fijn om los te kunnen laten.
Met hypnotherapie kun je erachter komen waarom je bepaalde gedachten hebt, hoe logisch die gedachten zijn en hoe je ze kunt loslaten.
Wil je meer weten over hoe dit werkt?
Kom dan eens naar de gratis online masterclass over hypnose.
Of schrijf je in voor een van de opleidingen van het Hypnose Instituut Nederland.
