We hebben allemaal wel eens iets gedaan wat niet handig was en waarover jij je schuldig voelt. Een schuldgevoel is dus vaak een gevolg van iets. Je schuldgevoel is dus gekoppeld aan iets, aan een oorzaak.
Je brein denkt graag in oorzaak en gevolg.
Jij scheldt me uit, dus ik voel me gekwetst. Oorzaak-gevolg. Het is jouw schuld dat ik me gekwetst voel. Dat is het principe.
Maar als je zegt “die persoon scheldt”, dan is er niets aan de hand. Maar als je eraan koppelt dat hij scheldt tegen mij, dan is het gekoppeld en dan moet ik daar wat van vinden.
Hij scheldt en kijkt me aan, prima.
Maar als ik het ga koppelen, wat ons brein graag doet, dan gebeurt er wel wat.
Want hij kijkt me aan, dus hij scheldt mij uit.
Dus ik voel me gekwetst of wat dan ook. Dat gevoel komt door diegene, want als hij niet gescholden had was het niet gebeurd.
Heel logisch, maar als je de koppelingen weghaalt dan is het niet meer logisch.
Maar ons hele rechtssysteem is hierop gebaseerd. Even los van of dit normaal is of niet.
Het is wel handig voor jezelf om uit hypnose te komen. Om iets te zien zoals het echt is.
Dus hij scheldt, laten we aannemen dat het bewust tegen mij is. Dan kun je zeggen dat het zijn schuld is.
Maar hoe komt het nu dat hij scheldt?
Hij is net ontslagen en is daar gefrustreerd van. Ik was de eerste die hij zag en ik zei iets zoals: “Hoe was het op het werk?” En hij begint te schelden. Helemaal door het lint tegen en over mij.
Dus dan kun je ook zeggen dat zijn baas, de economie of corona de schuld is.
Opeens is het dan weer iemand anders zijn schuld. Er moet iemand hangen.
Die Chinees had ook geen vleermuis moeten eten. Dus het is de schuld van alle Chinezen. Dat doet mijn brein met gemak, op die manier creëer je problemen die er eigenlijk niet zijn.
Wat ook vaak gebeurt is dat mensen bij familieconflicten eerder kijken naar de schuld neerleggen bij een ander of zelfs bij het werk, dan om even naar zichzelf te kijken[1].
Schuld en er iets aan kunnen doen
Het vervelende is dat wanneer het iemand anders zijn schuld niet is, dan is het jouw schuld.
Je hoort daar vaak zinnetjes bij: “Ik kan er niets aan doen.” Dit kan aan de ene kant kloppen, soms val je gewoon.
Maar de andere kant van de zin “Ik kan er niets aan doen” impliceert dat je er verder ook niets aan kan doen.
Je kunt er misschien inderdaad niets aan doen dat iets gekomen is. Soms is het ook gewoon pech.
Maar die dubbelzinnigheid van die zin gaat over na de gebeurtenis of na de vaststelling van het probleem.
Je kunt er daarna wel wat aan doen. Je kunt bijvoorbeeld werken aan je evenwicht houden of sterkere knijpkracht, waardoor je minder snel valt.
Of als ik een ziekte krijg, misschien had ik er wat aan kunnen doen, maar dat is verleden tijd. Nu is het zo, dus dan ga ik nu wat anders doen.
Je hebt die ziekte en dan kijk je naar het nu en de toekomst. Want anders krijg je weer van je had dit en dat moeten doen of iemand had wat moeten doen. Dan kom je weer in het aanwijzen van schuld.
Maar het is niemand zijn schuld.
Het is zo lastig voor ons brein, want er moet toch iemand schuldig zijn geweest.
Begrip voor de schuldige of onschuldige
Als je echt doordenkt en het verhaal van iemands persoon kent, dan begrijp je vaak waarom iemand doet wat hij doet. Dan is opeens een ouder van die persoon de schuldige. Maar zo kunt je helemaal terug redeneren naar de oerknal.
Je hebt er dus niet altijd wat aan om na te denken over wie schuldig is of om je alleen maar schuldig te voelen.
Je kunt er beter van uitgaan dat iedereen onschuldig is. Hoe lastig dit ook is, want als je er goed op doordenkt is dat schuldig voelen een mindfuck van je brein.
De enige die ervaart dat er schuldigen zijn ben jij (en veel andere mensen, ik ook).
Maar het is belangrijk om uit die hypnose van schuldig voelen of schuld te komen.
Je eigen schuld
Want je kunt alleen maar gekwetst worden als jij je laat kwetsen.
Stel je voor iemand scheld je uit, maar je bent in een goede bui en dan denk je: “Hij zal wel wat meegemaakt hebben.” Dan is er niets aan de hand.
Maar in een andere situatie, als het een bekende is of je bent in een andere bui, dan kan het je opeens keihard raken. Dan ligt het niet aan de andere persoon, maar aan jou (niet dat jij dan de schuldige bent).
Maar als je er eigenaarschap over neemt, dat jij je voelt zoals je voelt. Dat je je gekwetst of gediscrimineerd voelt, dat doe jij.
Stop met jezelf te kruisigen en laat het gaan.
Dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Doe dit maar eens, want dat is de echte kracht die we bezitten.
Om de wereld en onszelf als onschuldig te zien.
Dan word je niet meer geraakt.
Ik kan het wel makkelijk zeggen, maar ik ben er zelf ook nog niet. Het is ook een soort levenspad wat je bewandeld.
Eigenlijk geloof ik al jaren niet in schuld, oorzaak en gevolg, ook vanwege bepaalde onderzoeken. Ook van natuurkundigen, dat er eigenlijk alleen maar gevolgen zijn.
Dus dan zijn er geen oorzaken, dus geen slachtoffers en dus geen schuldigen.
Maar ga dit maar eens in je hart voelen wat dit betekent. Dit betekent dat jij onschuldig bent en de rest ook. Dat jij pas de schuldige bent als je iemand aanwijst als schuldige of als de oorzaak.
Dit hypnotische principe, als je dit echt kunt leven, misschien is dat wel verlicht zijn. In ieder geval verlicht van schuld.
Beluister ook deze podcast:
https://www.buzzsprout.com/195236/4544183-07-kom-uit-de-hypnose-van-schuld?play=true
Iemand vrijmaken van schuld
In familiesettings is het met name vervelend als mensen de schuld krijgen van problemen van iemand anders. Een manier waarop therapeuten hiermee omgaan is door na te gaan wat voor positiefs iemand met het gedrag probeerde te bewerkstelligen[2], wat dan helaas mislukt was. Door de positieve draai te vinden is het veel makkelijker voor iedereen om de “schuld-hypnose” los te laten.
Dit is ook een belangrijke stap bij hypnotherapie. Mensen die bijvoorbeeld proberen af te vallen of een ander probleem hebben geven zichzelf snoep of iets dergelijks vaak de schuld van hun probleem.
De techniek van waarom je iets hebt gedaan en met welk positief doel, kan ook jezelf vrijmaken van die schuld van je eigen probleem.
Als je bijvoorbeeld weet waarom je eigenlijk te dik bent gebleven, kun je andere manieren vinden dan dik blijven om dat specifieke doel te bereiken. Dit kan je onderbewuste helpen om toch die gezonde levensstijl eenvoudiger vast te houden.
Bij het Hypnose Instituut gaan we er bijvoorbeeld altijd van uit dat alles wat je doet ergens voor jezelf goedbedoeld is. Al is het nog zo raar, je doet iets om jezelf verder te helpen. Soms lukt dit gewoon beter en soms minder goed.
Het is dan de rol van bijvoorbeeld een hypnotherapeut om je te helpen te achterhalen voor welk goed doel je iets doet en op welke manieren je die doelen nog meer kunt bereiken.
Hierdoor laat je ook de begrenzende factor van schuldgevoel los en daardoor kun je weer out of the box denken om je doelen alsnog te behalen.
Soms kun je niet makkelijk zeggen waarom je iets doet. Je dieperliggende motieven zijn dan onderdrukt. In dat geval kan hypnose je helpen, omdat je in de hypnotische staat meer openstaat voor onbewuste gedachten. Om die onderdrukking van je ware motief eraf te krijgen kan gebruik worden gemaakt van regressie. Je ziet dit bijvoorbeeld vaak bij verslavingen. Dat een bepaalde gebeurtenis voor een bepaalde negatieve emotie zorgt die je probeert weg te nemen met drugs of iets dergelijks.
Hier kom je vaak pas achter met regressie en dat biedt mogelijkheden om op een andere manier met die negatieve emotie om te gaan. Soms kan de gebeurtenis nog een keer bekijken zelfs helpen om de negatieve emotie los te laten, zodat er überhaupt geen probleem meer is[3].
Wil je meer weten over hoe hypnose je uit de schuld-hypnose kan halen? Kom dan eens naar de gratis online masterclass.
Of schrijf je direct in voor een van de opleidingen van het Hypnose Instituut Nederland. Die helpt je niet alleen om je bewust te worden van je eigen hypnotische kijk op de wereld, maar ook om anderen te helpen om uit hun hypnose vrij te breken.
Bronnen:
[1] https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/1059601111408898
[2] https://www.psycharchives.org/handle/20.500.12034/1657
[3] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2370676/?page=2
