Hoe doe je dat dan?
19 jaar geleden om 7.00 uur ‘s ochtends op 15 maart, was ik heel wat anders aan het doen. Mijn vrouw die had weeën, ik geloofde het eerst niet. Ik dacht ‘Ja, laat maar gaan’. Want ik lag er net in, ik had de nacht doorgehaald, samen met een vriend van me. En ja mijn zoon, hij was nog niet uitgerekend, dus ik dacht: ‘Dat duurt nog wel even’. Maar ik kon toch niet gaan slapen, want om half 13.30 uur op 15 maart werd hij geboren. Mijn oudste zoon.
Maar goed, dat is cool, dus ik heb vanochtend de slingers opgehangen met 19 ballonnen, zal die leuk vinden. Maar goed, hij is 19, hij ziet niet per se een slingertje met ballonnen zitten, maar goed daarom doe ik het ook. Maar dat terzijde, in ieder geval 19 jaar geleden, zat ik er heel anders bij: ik was op dat moment, dat de weeën kwamen nog half dronken, in het ziekenhuis viel ik in slaap, want ik had te weinig geslapen. Ik was echt helemaal brak toen hij ter wereld kwam. En ja, ik dacht echt op dat moment - ik was 27 - van ‘Nou, als je een kind krijgt dan wordt alles anders’. Dan is alles anders. Dat gaat automatisch, dan stop je met al die gekke dingen. Dan ga je niet meer doorhalen en weekenden weg. En met de weekenden weg bedoel ik dan niet met je vrouw gezellig een weekendje weg, nee gewoon partyen totdat je erbij neervalt. Maar ja dat gebeurde dus niet. Er veranderde eigenlijk helemaal niks, behalve dat ik minder slaap had. Ik bleef werken natuurlijk, maar ja, ik bleef ook nog steeds de dingen doen die ik deed. En het begon wel te schuren.
1,5 jaar later kregen we een tweeling en toen hadden we opeens 3 kinderen onder de 2 jaar. Ja en ik heb dat verhaal wel meer verteld, want toen begon het echt te schuren. Want dan kom je ergens op een conflict uit weet je wel, er wordt een conflict gecreëerd. Dat was er natuurlijk al, alleen toen werd ik er steeds bewuster van.
Wat voor ouder word je?
Ik dacht: ‘Oké, ik kan nu twee dingen doen: 1 je gaat door met je leven zoals het is, met een zeer grote kans dat mijn gezin uit elkaar valt, of 2, ik verander en ik vergroot de kans dat iedereen bij elkaar blijft.’ Dat is 1 en 2: ‘Wat voor vader wil je zijn? Wil je een vader zijn die drinkt en drugs gebruikt of wil je niet zo’n vader zijn?’ Nou ik wilde zo’n vader niet zijn, niet op de manier hoe ik het deed.
Ik heb er verder geen oordeel over als iemand wel drinkt of drugs gebruikt en kinderen heeft, dat moet iedereen zelf weten. Maar voor mezelf dacht ik: ‘Ik wil gewoon niet zo zijn, ik wil dat voorbeeld niet meegeven’. Het begon allemaal wat te wringen en ik werd gelukkig geholpen. Ik kreeg als het ware genade zou je kunnen zeggen, door op 2 januari 2005 en moment te krijgen. Een sjamanist heeft dat ooit een ‘Walk-in’ genoemd van mijn tweelingziel. Ik weet niet of dat allemaal zo is, maar wat ik wel weet: op dat moment veranderde ik echt. Ook mijn uiterlijk. Mijn ogen waren anders, mijn haarkleur werd anders. Het was echt, want ik had donkerblond haar en het is nu zwart. Ik had lang haar en knipte mijn haar eraf en ik zag een ander persoon. Oorbellen eruit, alles. Ik was een ander persoon geworden.
Nou goed, of het een tweelingziel was die de ‘Walk-in’ deed en het overnam of dat ik geholpen werd door de genade van God - zo noem ik het - of dat ik gewoon mijn onbewuste conflict daar oploste, of dat de pijn zo groot was dat er eindelijk een hefboom in werking werd gesteld dat ik kon veranderen. Of ‘All of the above’. Wat het is, is het, maar ja ik had mazzel. Zo voelt het voor mij, dat die ‘hulp’ mijn enorme onbewuste conflict oploste.
Kinderen kopiëren
Het interessante is dat, ja nu is die 19. Op mijn 16e begon voor mij de ellende. En bij hem ook bijna, ik zag het gebeuren. Er waren een paar dingetjes die precies overeenkomen. Het is grappig, maar ook heel beangstigend. Ik had een vriendin toen ik 16 was, maar die was eerst met mijn beste vriend geweest, toen met mij, toen weer met mijn beste vriend. Nou dat werd niet heel gezellig zeg maar. Wij kregen ruzie en ze ging op gegeven moment gewoon weer met iemand anders. Maar wij kregen ruzie en op dat moment werd ik ook heel depressief van het feit dat ze mij had afgewezen. Ik kreeg zelfmoordneigingen en wilde ook zelfmoord plegen, nou dat is niet gelukt. En heel kort daarna raakte ik aan de drugs en drank en toen ging ik een pad op en kon ik mezelf perfect verdoven.
Toen hij 16 werd, had hij ook een beste vriend, die had een vriendin. En een brommer waar hij ook wel achterop zat. En mijn beste vriend had ook een brommer waar ik achterop zat. Dat ging uit en dat meisje dat ging eerst met hem, maar daarna weer terug naar die vriend. En ik zag het aan zijn gezicht, hij veranderde helemaal. Hij ging ook gekke dingen denken en doen. Ik voelde in mij alsof er een trauma werd doorgegeven. Alsof we op een kruispunt kwamen - ja dat klinkt heel abstract misschien - waarin mijn generationele trauma voorkwam. Daar kwam ik toen achter, want ik dacht ‘Ja, dit was al niet van mij’ en dat wordt nu gewoon doorgegeven aan mijn zoon. En ik zag het veranderen. Ik zag het beeld waar hij dan heen zou gaan. In de toekomst, in de koffieshop hangen en een pad die een duistere kant op gaat. ‘Shit, ik dacht dat ik dat al had opgelost’, maar dat was niet zo.
Los je eigen trauma op
Ik heb dat toen opgelost, dat kan ik gelukkig. Als het eenmaal bewust is, dan kan ik het oplossen. En daarna was het weg, dat trauma wordt nooit meer doorgegeven. Aan hem niet, aan mijn andere zonen ook niet. Dat is fascinerend, dus een volgend leven gaat het niet meer gebeuren. Een volgend leven, in dit geval mijn zoons leven, gaat dus dat hele trauma niet meer gebeuren. Dat trauma is uit de informatie van het universum. Het universum bestaat uit informatie. Alles is 1 = Chi. Maar 1 = Chi is ook informatie. Alles is informatie en die informatie gaat nooit verloren, maar die kan wel veranderd worden. Dat hele informatie bestandje is geformatteerd, dus er is helemaal niks meer van terug te vinden. Behalve dat de inhoud van de informatie weg is, maar de informatie zelf is er gewoon nog. Dat gaat niet verloren, de harde schijf blijft, alleen de harde schijf is leeg.
Zo kan je dus een volgend leven oplossen, maar dan van iemand anders. Maar wanneer je kijkt - en dit is misschien heel een heel abstract zijpaadje, dus houdt je vast - maar ook in een volgend leven van jezelf kun je dingen oplossen. Wat ook een heel interessant idee is, wanneer je zeg maar in hypnose gaat en in plaats van reïncarnatie een pro-incarnatie gaat doen - om het maar even zo te zeggen. Een progressie, de toekomst in, naar je volgende leven. En daar ontdekken wat daar het conflict is en dat oplossen, dan heb je er nu ook wat aan.
Mijn experiment met pro-incarnatie
Laat ik een voorbeeld geven uit mijn eigen leven: Toen ik dit fenomeen ontdekte - ik was gewoon een beetje aan het experimenteren met een collega -, ik zei: ‘Als we naar vorige levens kunnen, dan kunnen we ook naar volgende levens’. Want alles is nu. Dit was jaren geleden. Ik zeg ‘Nou laten we dat gewoon proberen’. Hij kan goed in hypnose, ik ook, nou dat gingen we proberen. En het lukte perfect. Dus ik kwam ik in volgende levens, hij kwam ook in volgende levens. En het interessante is: wat we ontdekten is dat ieder leven een thema heeft. In ieder leven speelt er een thema. Dat was onze realisatie. In vorige levens heb je een thema, in volgende levens heb je ook thema’s. Een van mijn thema’s in een volgend leven was eenzaamheid. En eenzaamheid in de zin van - ik was in 2300 nog wat, het was een hele commune, weet je wel. Een hele andere wereld, overal was natuur, iedereen was in het wit, niemand had ouders want iedereen voedde de kinderen op, het was gewoon een vrijheid-blijheid, er was vrede, echt een community waar niks gebeurde eigenlijk, waar het allemaal vredig was- en ik voelde me daar heel eenzaam. Want ik had geen ouders, ik was in principe alleen, maar eigenlijk ook niet. Dus ik was in een groep met allemaal mensen die van je houden zeg maar, alleen. Want ja, ik had verder niemand. Het was ook helemaal niet de bedoeling, want zo hoorde dat niet.
En daar was dus een thema van eenzaamheid, dat heb ik daar opgelost. Dat was daar heel aan de oppervlakte, ik loste dat op. Ik kwam weer terug in dit leven, en ik voelde in mezelf dat er iets op een heel diep niveau was opgelost. Dat is heel apart hoe ik het zeg maar stel je voor... Als jij nu, ja je leeft je leven. Je hebt een soort basislijn van gevoelens, ideeën, gedachten. Dat ben je gewend, je bent gewend aan die fundering. Je bent gewend aan jezelf en hoe je reageert en hoe je bent. En dat is zeg maar je 0-lijn, daar ga je niet over nadenken. Stel je voor het gaat oké, het gaat gewoon prima. Dan ga je niet nadenken: ‘Goh, wat gaat het niet goed’. Want het gaat oké met je, het gaat prima.
Maar op dat moment toen ik terugkwam in dit leven, was mijn 0-lijn verandert. Ik dacht ‘Hé, er is iets vrijer’, er was meer ruimte. Ik voelde me beter. Dus ik dacht ‘Dat is apart want ik wist niet eens dat ik me slecht voelde’. Want ik voelde prima, maar toch voelde ik me beter. ‘Hmm, dit is fascinerend’. Dus in al die andere levens - die nu geleefd worden - volgend en vorig om het maar even extra verwarrend te maken. Zijn er allemaal thema’s die bewust op de oppervlakte leven, en daar worden uitgespeeld, maar NU onbewust, onder jouw oppervlakte nu ook spelen. Alleen je hebt het niet door, want het is onbewust en onder de oppervlakte.
En daar kan je dus heen om bewust te worden van onbewuste conflicten. Dus dat is een mooi model om je bewust te maken van die onbewuste conflicten. Bijvoorbeeld als er iets niet lukt. Maar ook misschien als het prima gaat, dan kun je toch even kijken of het nog beter kan. Dat is natuurlijk ook een idee, dus doe er je voordeel mee, ga ermee aan de slag. Ga het proberen voor jezelf, ga het eens doen en laat me weten hoe het gaat.
Beluister ook de podcast:
Wil je meer weten over hypnose? Kom dan eens naar de gratis online masterclass.
Of schrijf je gelijk in voor een van onze seminars of opleidingen.
