Jaren geleden kwam er een man bij mij die al zijn hele leven last had van hooikoorts. Dat is een interessant probleem, want er is vaak niet zoveel aan te doen. Je kunt druppels krijgen of zelfs iets snuiven, maar dat is vaak alleen symptoombestrijding.
De meeste mensen worden hier doodmoe van. Hij deed dit ook allemaal, maar hardlopen kon hij niet meer, terwijl dat zijn lust en zijn leven was.
Hooikoorts is als die vervelende buurman
In het verkenningsgesprek heb ik hem uitgelegd hoe ik een allergie zie. Ik zei: “Ik vergelijk het met je buurman. Heb je die? Aardige man? Stel je nu voor dat je naar buiten loopt, je ziet hem en vervolgens reageer je daar op een bepaalde manier op. Waarschijnlijk vriendelijk door hallo te zeggen.
Maar stel je nu eens voor dat jij je buurman helemaal niet mag. Je vindt het een eikel, een klootzak. Dan reageer je waarschijnlijk heel anders, bijvoorbeeld geïrriteerd. Je zou op die mensen ook heel anders kunnen reageren, in theorie. Op die pisbak van een buurman. Je zou ook vriendelijk kunnen reageren. Zou kunnen.
Die buurman is als het ware dat polletje in je neus. Bij mij doet hij niets, maar bij jou rollen de tranen uit jouw kop. Je zou hier wel anders op willen reageren, maar je weet niet hoe. Net als bij die buurman. Je weet ergens wel dat je anders zou kunnen reageren, maar hij haalt nu eenmaal het bloed onder je nagels vandaan. Dit is precies zo bij dat polletje. Je reageert op iets en dat is gedrag.”
Zo staat het ook omschreven in de Dikke Van Dale. Gedrag is het reageren op iets of iemand. Het polletje is reageren op iets. Dus is het gedrag. Dus is het iets wat je doet en dus zou je ook iets anders kunnen doen.
Ik ga je leren hoe je er anders op zou kunnen reageren.
Er zijn een paar manieren om dat te doen met hooikoorts.
Wat levert hooikoorts je op?
Je kunt bijvoorbeeld kijken naar wat de hooikoorts je oplevert. Wat levert die vermoeidheid je bijvoorbeeld op? Dit kan best lastig zijn, maar het idee is dat alles voorkomt uit een positieve intentie. Die denkwijze is vrij lastig voor mensen. Dat je vrijwel altijd iets doet, omdat het je iets positiefs oplevert. Zelfs als je iets doet wat ogenschijnlijk alleen maar shit oplevert is het tóch iets dat je wat oplevert.
Bijvoorbeeld: krijgt je hooikoorts, dan kun je bepaalde dingen niet doen. Dan kan je bepaalde dingen niet doen. En het zou kunnen zijn dat dat iets positiefs is voor je. Omdat je er misschien niet heen wil, maar misschien niet durft te zeggen. Dan is de hooikoorts een perfect excuus om niet te gaan.
Je ziet dit ook wel bij mensen die getraumatiseerd zijn. Die daaraan bepaalde andere gedragingen koppelen die ze ervan weerhouden om in eenzelfde situatie te komen. Sommige mensen worden bijvoorbeeld heel zwaar zodat ze niet meer in bepaalde situaties terecht kunnen komen. Sommige mensen worden uiteraard heel bang, dat begrijpen de meeste mensen nog wel. Sommige mensen krijgen juist hooikoorts.
Stel je voor dat iemand is aangerand op een hooizolder of boerderij. Nu denk je misschien dat dit vergezocht is, maar vergis je niet. De persoon in kwestie wist het niet, heeft de twee gebeurtenissen nooit gelinkt. Die hooikoorts is een eigen leven gaan lijden. Totdat je terugblikt en denkt ‘Hey wacht eens even dit is er dus gebeurd.’
Dan is het nog best wel duidelijk. Er zit correlatie tussen.
Regressie om hooikoorts op te lossen
Maar bij deze meneer gingen we in regressie, terug in de tijd, en kwamen we bij een situatie dat hij net terugkwam van het zwembad. Hij had enorm rode ogen van het chloor, waar hij niet zo goed tegen kon. Toen hij thuiskwam zag zijn opa hem en die zei meteen tegen hem: “Jij hebt hooikoorts, net als ik.” Toen zei hij: “Nou, nee hoor volgens mij is het chloor.” Opa zei vervolgens: “Nee, ik heb hooikoorts, jij hebt hooikoorts, je vader heeft hooikoorts, iedereen heeft hooikoorts. Jij hebt het nu ook. Je moet nu allerlei dingen gaan doen, druppelen en snuiven en dat soort dingen.”
Vanaf dat moment had hij hooikoorts. Terwijl dat niet zo was.
We maakten die beslissing tijdens de regressie ongedaan. Hij bedacht zich dat dit slechts een suggestie was van zijn opa. Het resultaat is dat hij nu gewoon lekker kan hardlopen en normaal kan doen.
Dit soort bewuste momenten zijn moeilijk om na al die tijd te achterhalen. In hypnose kwamen we erachter. Zo ken ik nog wel meerdere casussen waarbij de persoon hooikoorts ging creëren omdat het hem of haar iets opleverde.
Zoals dat ze dan thuis kunnen blijven, eerder weg van school kunnen of gewoon zelfs weg willen uit de omgeving, maar dat ze dat niet zo durfden te zeggen.
Iemand had bijvoorbeeld een droomhuis gekocht, maar dit beviel toch niet helemaal. En ja, wat zeg je dan tegen je partner? Dat je toch weg wilt? Dus die persoon kreeg in een jaar hooikoorts, waardoor ze moesten verhuizen.
Dus ik nodig je uit om er eens op die manier over na te denken. Wat is de positieve intentie? Is dit niet gewoon iets wat ik doe, maar waarom doe ik dit dan?
Dan ga je merken dat als je erachter komt, dat je het ook makkelijker kunt oplossen.
Voelen en het gevoel ophalen dat je het niet hebt
Wat we als hypnotiseurs vaak doen met een allergietechniek is dat we zeggen: “Op sommige plekken heb je het niet.” Bijvoorbeeld op het strand heb je het niet of doe je het niet. Dat is dan logisch omdat je er geen bomen hebt.
Als je je dan voorstelt dat je daar bent en je gaat je helemaal voelen alsof je er echt bent en je verankert dat voor jezelf met een gebaar of geluid, zodat je eenvoudig naar dat gevoel terug kan. Je gaat langzaam met dat gevoel naar de omgeving waar wel pollen aanwezig zijn, dan kun je dit gedragsprogramma van hooikoortsreacties eenvoudig overschrijven naar een gedragsprogramma zonder hooikoortsreacties. Je gaat je wat betreft de hooikoorts dan gedragen zoals op het strand, namelijk niet.
Dit is wel heel kort door de bocht, want je bent vaak een dag of minimaal een uur bezig om dit te veranderen. Misschien was het programma ooit waardevol om te doen en had het een functie? Maar als dit geen functie of waarde meer heeft, dan kan het weg.
Nu zie ik nog steeds veel mensen om me heen met hooikoorts, terwijl mijn cursisten en ik er zoveel mensen vanaf hebben geholpen. Het is gewoon zonde om er niet mee aan de slag te gaan.
Beluister ook deze podcast:
Zelfhypnose tegen hooikoorts
Het ankeren en oproepen van het gevoel van geen hooikoorts te hebben is een vorm van zelfhypnose. Uit een onderzoek naar de invloed van zelfhypnose op hooikoorts blijkt dat dit de symptomen en het gebruik van alle middeltjes drastisch vermindert.
Net als bij een gewone hypnotherapie werd deze techniek in gemiddeld 2,4 sessies aan de deelnemers aangeleerd. Na een jaar waren de symptomen weg, zodanig zelfs dat zelfs de controlegroep het zat was en zichzelf inmiddels ook hypnose had geleerd. Na 2 jaar waren bij de eerste groep de symptomen nog steeds weg en ook bij de controlegroep – die niet wilde wachten, omdat er een oplossing was die uiteindelijk veel goedkoper en leuker was – had men veel minder tot geen last van hooikoorts[1].
In 1982 is er ook een onderzoek gedaan naar de verstopte neus of loopneus die je kunt krijgen door hooikoorts en het effect die hypnotische suggesties daarop hebben. Er werden in dit onderzoek 3 zaken onderzocht, namelijk hypnose, een placebo en een hooikoortsmedicijn. Nu komt het: de hypnose en het placebo hadden het beste effect op het verminderen van de neusklachten[2].
Het leuke is dat het placebo-effect ook een soort hypnose effect is. Het heeft namelijk invloed op je overtuigingen. Dus als je gelooft (echt voelt) dat je geen last zult hebben van hooikoorts, dan heb je er geen last van.
Met hypnose kun je dit dus bereiken.
Wil je hier meer van weten? Klik dan direct hier voor de oplossing.
Wil je meer weten over hoe hypnose werkt? Kom dan eens naar de gratis online masterclass over hypnose.
Wil je gelijk aan de slag om bijvoorbeeld mensen van hooikoorts af te helpen? Schrijf je dan in voor een van onze opleidingen.
Bronnen:
Sylvia
op 18 Apr 2023