Niet goed kunnen slapen, je altijd gespannen voelen en niet echt een duidelijke reden hebben. Als je in de overlevingsstand staat is de knop na de gevaarlijke situatie niet uitgezet en kun je nog steeds last hebben van gevoelens van stress en alertheid. Dit maakt het leven zwaar, want je blijft maar hangen in die vecht, vries of vlucht stand.
Dit is iets waar mensen die last hebben gehad van een trauma vaak last van hebben. Dit kan zelfs een trauma zijn uit de kindertijd[1].
Een tijd geleden had ik hierover een sessie met Nina en in dit blog ga ik dieper in op de sessie en de hypnosetechnieken die bij haar zijn gebruikt om haar uit de overlevingsstand te halen. Ze kon zo 123 niet bedenken waarom ze in die stand stond en ondanks yoga en meditatie lukte het haar niet om eruit te komen.
Dus dan maar even kijken wat hypnose kan doen. Eerst vroeg ik haar of ze vroeger ook veel moest overleven en dat gevoel had ze wel als kind. “Zolang ik me kan herinneren.” In haar jeugd was het soms onveilig. Nu heeft ze nog wel contact met haar moeder, maar niet met haar vader. Ze heeft wel hoop dat hij ooit het licht ziet over de relatie met haar.
Dit is iets wat ik vaker hoor en die hoop, die kun je soms beter loslaten. Zo had ik ooit een sessie met iemand die een ongewenst kind was. Op het sterfbed wilde de moeder nog een ding zeggen. Die persoon had natuurlijk ook de hoop dat de liefde er nu eens zou zijn. De laatste woorden waren “Ik had je echt nooit willen hebben” en toen ging ze dood.
Het kan zelfs gewoon door sudderen zoals nu. Dan ben jij 80 en hij 100 en dan nog gaat het mis en is het niet gezellig. Dan heb je ook nog mensen die soms juist gemener worden naarmate ze ouder worden of naarmate ze dementer worden.
Dus dan zit je daar nog steeds met dat gevoel. Het is dus veel handiger om zelf iets aan dat gevoel te doen, dan om je afhankelijk te maken van die ene ouder.
Wat betreft haar moeder, die was wel heel gestrest door de eerdere relatie met de onveilige vader. Je kunt dan als je last hebt van de overlevingsstand ook een deel van je moeder hebben meegenomen. Geweld in de omgeving kan allerlei effecten hebben op kinderen[2], zoals het ontwikkelen van een overlevingsstand die niet eenvoudig op te lossen is.
Vroeger was die overlevingsstand wellicht een oplossing. Voor bijvoorbeeld de verbinding met je moeder. Dat je als het ware samen met je moeder tegen de wereld was. Want als je dat niet deed, dan was je helemaal alleen en je moeder ook en dat wilde je ook niet.
Maar nu als volwassene is dat niet nodig. Die situatie is helemaal voorbij. Dit gevoel herkende Nina ook, maar in haar lijf bleef het gevoel hangen.
Sociaal panorama om het gevoel met moeder los te koppelen
Toen heb ik met haar een sociaal panorama oefening gedaan. Het sociale panorama gaat in op de plaats die mensen tot jou hebben en dat zegt iets over de relatie die je met ze hebt. Door in gedachten mensen een andere plaats te geven, verander je de invloed die de mensen op je emoties hebben en kun je zelfs de relatie zelf veranderen[3]. Dit lijkt op de familieopstelling[4], maar dit is zeker niet hetzelfde.
Ik gaf haar de suggestie:
“Stel je voor, je denkt aan je moeder en je zet haar ergens in een ruimte waar jij ook bent. Zou het dan kunnen dat ze een plekje in jou heeft? Of staat ze meer buiten je?”
Haar moeder was niet “in haar”, maar de energie van haar moeder was wel vlak voor haar.
“Wat zou een goede plek zijn om haar neer te zetten?”
De beste plek in een sociaal panorama wordt vaak gezien als achteraan, maar dat geldt niet voor iedereen. Ik heb ook cliënten gehad die zeiden: "Oh ja, je moeder moet niet achter je staan, dan steekt ze me in de rug." (Hoeft niet natuurlijk) Je weet nooit hoe mensen zich soms voelen.
Dus het is handig om voor jezelf te bepalen wat prettig is, of je haar een beetje achter je kunt plaatsen als een soort van steun. Probeer dat eens. Doe je ogen dicht en verplaats jezelf naar een kant. De vraag is dan: lukt het? Wil zij verplaatst worden?
“Ik zou haar best achter me willen hebben, maar als ik het probeer, is er een soort van trekkracht dat ze er, soort van, voor blijft staan.”
Edwin: "Wat heeft ze nodig om wel te kunnen verplaatsen?"
Nina: “Dat ik ook meer ontspannen ben en me minder met haar bezighoud in mijn hoofd.”
Edwin: "Wat heeft ze nodig zodat jij minder met haar bezig hoeft te zijn."
Nina: “Ja zelf ook die ontspanning en alles gewoon luchtiger te zien.”
Dit was voor mij het signaal om deze stap met Nina te gaan zetten en hiervoor gebruikte ik een andere oefening. Een oefening die haar helpt om haar moeder in haar gedachten te laten ontspannen en luchtiger te zien.
Gevoel ophalen en verzenden
Ik gaf haar de volgende suggestie:
“Nou, sluit je ogen maar en ga voor jezelf op zoek naar een ervaring in je leven waarin je je heel ontspannen en luchtig voelde, zo'n moment waarop alles gewoon lekker was. Oké, nu wil ik dat je op een manier bedenkt om dat gevoel naar haar toe te sturen, bijvoorbeeld in je favoriete kleur of de kleur die past bij dat gevoel. Lukt dat?...(Nina: Ja)... Oké, nu moet je dat aan haar laten zien. Ze staat er open voor, dus laat haar het helemaal ervaren. Welke kleur is dat?"
Nina: "Een beetje lichtgeel?"
Edwin: “Oké, maak het helemaal lichtgeel, vanaf het puntje van je hoofd tot het puntje van je tenen, helemaal in de lichtgele kleur. Zo, lukt dat? En verplaatst ze zich nu wel?”
Nina: "Wel wat beter, maar ze staat nog niet achter me, maar ze beweegt wel. Er is nog wel iets dat een beetje trekt."
Wat zou ze nog meer nodig hebben? Toen kwam “veilig” in haar op.
Vervolgens deed ik dezelfde oefening, maar dan voor het gevoel van veiligheid. Dat gevoel van veiligheid kreeg ook een kleur en werd ook naar de moeder verzonden. Dus luchtigheid en veiligheid.
Toen ging het verplaatsen makkelijker en kon ze haar op een plek neerzetten die ze fijner vond.
Als laatste mocht ze de plek voor haar, waar de energie van haar moeder hing, helemaal schoonmaken, zodat die energie er niet meer hing.
Toen ik haar vervolgens vroeg hoe ze zich nu voelde, gaf ze aan dat ze vrijer kon ademen. Ze hoefde immers niet meer door die energie van haar moeder de wereld in te kijken. Dat was uiteindelijk toch wat benauwend, en dat was nu weg.
Het voelde anders voor haar, een beetje “gekkig”, maar wel lekker.
Haar hart ging nog wel een beetje snel, maar het was wel een fijn gevoel. Dit noem ik ook vaak het Rivella-gevoel. Dit hebben meer mensen nadat ze hypnotherapie-oefeningen hebben gedaan.
Om te controleren of het echt was opgelost vroeg ik haar nog even hoe haar lichaam voelde. En ze voelde zich beter en meer verbonden met de aarde.
Als laatste probeer ik mensen altijd het vervelende gevoel weer te laten ophalen, maar hoe meer ze het proberen hoe meer het niet lukt. Dit is een controle om te zien of de hypnosetechnieken hun werk hebben gedaan.
Toen wilde ik nog even terugkijken naar hoe het nu voelde als ze aan haar vader zou denken. Dat voelde voor haar nog wel iets zwaarder, een beetje met een irritatie-achtig gevoel. Ook bij de vader kan ze de oefening van het sociaal panorama maken om de vader dan ook een prettigere plaats te geven en om de ruimte waar haar vader stond “schoon” te maken.
Ook haar vader mocht ze vastzetten op de vloer achter haar (in haar gedachten) en dat ging toch een stuk eenvoudiger.
Bekijk hier de video van de sessie.
Wil jij ook mensen helpen die last hebben van een continue overlevingsstand? Kom dan eens naar de gratis online masterclass voor een kennismaking met hypnose.
De technieken in deze video
De oefening in de video van het sociaal panorama komt terug in de derde opleiding van het Hypnose Instituut Nederland. Het werken met symbolen, zoals de kleuren en het ophalen van gevoelens, dat is juist iets dat je al in de eerste opleiding van het Hypnose Instituut Nederland leert.
Schrijf je direct in voor een van onze seminars of opleidingen als je direct technieken wilt leren om mensen een beter gevoel te geven. De opleidingen worden live online gegeven en met voldoende assistentie voor 1-op-1 aandacht zodat jij de lesstof goed in je kunt opnemen.
Bronnen:
