Een traumatisch verleden of een traumatische ervaring verwerken kan ontzettend lastig zijn en je kunt er jaren last van hebben. Zo heb ik een vrouw geholpen die een verschrikkelijke jeugd heeft gehad met als toppunt dat ze op haar 17e uit huis is gezet.
Dit had dan ook weer allerlei gevolgen, want wat weet je nu wanneer je niet echt een opvoeding hebt gehad, maar alleen geestelijk zwaar mishandeld bent (en de rest trouwens ook).
Want je zit zonder huis, je vlucht telkens naar een volgend onderdak in plaats van dat je voor je onderdak kunt kiezen.
De hel van je verleden achtervolgt je ook in je volwassen leven met de relaties die je dan aangaat.
Hoe zorg je ervoor dat je die cyclus doorbreekt, zodat je er kunt zijn voor de mensen van wie je houdt, zoals je kinderen die je in alle chaos hebt gekregen zonder dat je direct onderdanig wordt, omdat je ze graag bij je wilt houden.
Invloed van trauma op je manier van opvoeden
Uit onderzoek blijkt dat vrouwen die in hun jeugd seksueel misbruikt zijn net zo efficiënt kinderen kunnen opvoeden als vrouwen die een “normale” jeugd hebben gehad. Wel hebben vrouwen die een verleden van misbruik hebben vaker moeite met de opvoeding, maar dit hoeft niet door het misbruik te komen, maar meer doordat ze zelf uit een disfunctionele familie kwamen.
De moeite is er bijvoorbeeld bij het herkennen van stress bij kinderen en om vervolgens te helpen om die stress weg te nemen om zo je kind te helpen zichzelf te reguleren als iets spannend wordt.
Een ander moeilijk ding kan zijn dat je graag wilt dat je kind doet wat je zegt en je hierdoor wat controlerend wordt.
Als laatste kun je veel op jezelf gefocust zijn en emotioneel afhankelijk worden van je kind. Dit wordt ook wel “boundary dissolution” genoemd, omdat kinderen normaal gesproken juist emotioneel afhankelijk zijn van de moeder. Je kunt dan ook weer moeite hebben met het stellen van grenzen of je laat je kind bedenken hoe een probleem op te lossen, terwijl die daar mentaal nog niet aan toe is. De ouder-kind relatie kan hierdoor omgekeerd raken[1], wat natuurlijk niet zo handig is.
Als je weet dat dit bij veel vrouwen met een seksueel traumatisch verleden een ding is, kun je hier rekening mee houden bij het opvoeden van jouw kinderen.
Kinderen en opvoeding
Kinderen zijn kinderen, ongeacht welk leven jij als ouder hebt gehad. Dat betekent grenzen opzoeken en kijken hoever je kunt gaan om je ouder iets voor je te laten doen.
Dit kan heel apart voelen, wanneer jij vroeger die ruimte niet had.
Kinderen gaan in discussie, omdat ze van je houden en hun liefde beantwoord wordt
Het eerste ding dat raar kan voelen is dat je kinderen met je in discussie gaan. Als je een traumatische jeugd hebt gehad was de kans groot dat wanneer jij een discussie begon dit niet leuk eindigde, dus liet je het wel om dit te doen.
Omdat jij wilt dat je kinderen weten dat je van ze houdt en je ze niet hetzelfde wilt geven als dat wat jij hebt meegemaakt, moet je de discussie dus winnen met woorden in plaats van met je handen.
Dit betekent dat je kinderen altijd met je in discussie kunnen gaan, want dat eindigt immers altijd goed. Voor jou kan dit voelen als respectloos, maar eigenlijk is het een compliment dat je kinderen zich veilig bij je voelen om “de strijd” met je aan te gaan.
Eigenlijk kun je het zien als een compliment.
Transparantie met je kinderen
Om de discussie toch te winnen is het altijd handig om transparant te zijn naar je kinderen. Zo zeg ik vaak tegen mijn kinderen dat dit voor mij ook de eerste keer is dat ik met vier jongens die ik moet opvoeden in huis zit.
Daarnaast kun je jouw kinderen laten meedenken over een oplossing om tot het gewenste resultaat te komen. Bijvoorbeeld welke huishoudelijke taken ze op zich kunnen nemen.
In dat geval kun je transparant zijn over de tijd die in het huishouden zit. Hoe lastig dit is te combineren met werk en dat ze mama of papa ermee kunnen helpen, wat een burn-out kan voorkomen.
Kind kiest er zelf voor om weg te gaan en wordt niet weggestuurd
Als je een kind hebt van achttien jaar die ervoor kiest om weg te gaan, dan is dat oké. Het is toch zijn of haar eigen keuze en heel anders dan wanneer je zelf je kind uit huis zet.
Je kind kan en mag immers altijd terugkomen. Het bed staat er nog en hij/zij heeft een eigen slaapkamer.
Je kind doorbreekt de cyclus
Wat je vaak ziet is dat je kind op bepaalde momenten in zijn of haar leven dezelfde keuzes maakt die jij ooit hebt gemaakt of dezelfde fouten maakt die jij ooit hebt gemaakt. Hoe cool is het om te zien dat je kind, ondanks alle emoties en strubbelingen, zaken toch anders aanpakt dan jij hebt gedaan?
Hoe cool is het dat jij je kind de basis hebt gegeven om dit toch op die manier te doen en dat je kind de juiste keuzes kan maken?
Je trauma loslaten: je innerlijke kind bevrijden
Een ander ding wat handig kan zijn is het trauma loslaten, zodat het minder invloed heeft op je gedachten en dus op de manier waarop je dagelijks met bepaalde problemen omgaat.
Het kind dat je vroeger was, die last had van alle trauma’s, zit ergens nog in je. Hiervoor kun je een oefening doen die je helpt om minder last te hebben van het trauma in het leven nu.
Het is immers al voorbij en je hebt inmiddels een eigen leven opgebouwd.
De oefening is slechts een voorbeeld. Ga naar een hypnotherapeut als je de oefening goed wilt uitvoeren bij jezelf.
Voor die oefening sluit je je ogen en visualiseer je jezelf hoe je was als kind. Misschien zat je ergens in een hoekje ineengekrompen. Zeg tegen dat kindje: “Je kunt rustig je ogen opendoen, het is al voorbij. Ik ben nu xx, ik heb zelf kinderen en het gaat hartstikke goed. Het is al voorbij.”
Je kijkt net zo lang en zegt dit rustig totdat het kind de ogen opendoet met een fijn gevoel. Lekker dat het voorbij is. Dankjewel dat je dit voor mij voorbij hebt laten gaan.
Misschien gaat dit niet zo snel en moet je iets meer op het kind inpraten dat alles oké is. Je doet wat dat kind nodig heeft om de ogen open te doen en zich goed te voelen.
Dit blijf je proberen totdat het kind de ogen opendoet en je vertrouwt. Desnoods zeg je: “Kom maar met mij mee, wij gaan hier weg en ik help je.”
Als het kind glimlacht en zich goed voelt, dan kun je naar de volgende stap.
Als het kind je begrijpt en weet dat het voorbij is en het kind lacht, dan geef je haar/hem een knuffel en laat je het kind in jezelf versmelten. Dan voel je hoe het kind opgroeit, van acht naar negen jaar, van negen naar tien jaar, enzovoort tot nu. Je voelt het kind lachend, vrij, blij en vrolijk opgroeien tot nu.
Je zult merken dat alle situaties veranderen en lichter worden.
Als je helemaal in het nu bent, dan doe je je ogen open en voelt je je simpelweg fantastisch.
Loslaten van trauma maakt opvoeding relaxter
Het loslaten van een trauma zorgt er ook voor dat je meer ontspannen kunt omgaan met de strubbelingen die horen bij het opvoeden van kinderen. Die discussie is opeens veel minder belangrijk. De keuzes die je kinderen maken en die je niet kunt controleren zijn opeens veel meer hun keuzes en niet een reflectie op jou, maar op hen.
Ieder heeft zijn eigen pad.
Hierdoor kun je anders reageren, waardoor zelfs je kinderen opeens anders kunnen reageren. Je energie is dan veranderd.
Beluister ook deze sessie over een vrouw die moeite heeft met de opvoeding van haar kinderen na haar traumatische jeugd:
https://www.buzzsprout.com/195236/5428675-hoe-kom-je-los-van-een-traumatisch-verleden
Wil je meer weten over hypnose en wat je hiermee voor jezelf en voor anderen kunt doen?
Kom dan eens naar de gratis online masterclass over hypnose.
Of schrijf je direct in voor een van onze opleidingen. De opleidingen worden online gegeven, zodat de flow van de opleiding altijd door kan gaan, ongeacht invloeden van buitenaf.
Bronnen:
[1] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5088265/
