LHBTIQ+ accepteren en anderen accepteren
LHBTIQ+ accepteren en anderen accepteren
01 oktober 2021 
6 min. leestijd

LHBTIQ+ accepteren en anderen accepteren

Iedereen heeft vaak een vat vol met oordelen dat we projecteren op de wereld. Ik heb zelf ook over alles een mening. Als ik naar buiten loop en ik zie wat dan denk ik er wat over. Dit houd ik wel binnen, ik zeg niet alles wat ik denk. Want wat ik denk is soms juist handig om niet te zeggen. Zo heb ik ook een mening over de LHBTIQ+ gemeenschap, maar eerst gaan we even kijken naar meningen en oordelen.

Soms is het onhandig om je mening te delen, want wie denkt dat eigenlijk?

Het verschil tussen een mening en oordeel

Je hebt meningen en oordelen. Ik heb overal een mening over, ongelofelijk. Edwin blijft aan de gang. Hij wordt wakker en het begint meteen.

Misschien ken jij het ook dat je wakker wordt en meteen “aan” gaat.

Ik loop vrij snel naar buiten na het drinken van een groot glas water. Dan ga ik een stukje lopen en dan gaat mijn hoofd aan.

Maar ik heb dus het onderscheid gemaakt tussen oordeel en mening. Ik heb over alles een mening. Die Edwin is dan weer boos, dan is het weer goed, dan weer zus en dan weer zo. Maar dat ben ik niet. Want als we alles afpellen, zijn we allemaal licht en liefde.

Licht en liefde heeft geen oordeel of mening. Dus als dat naar boven komt hoeft dat niet te zijn wie je werkelijk bent en dus moet het wel Edwin zijn. Er op die manier naar kijken helpt mij enorm.

Ook het onderscheid maken tussen het hebben van een mening en een oordeel is handig. Ik heb over alles een mening, maar ik oordeel er niet over.

Wat betekent LHBTIQ+

LHBTIQ+ staat voor de seksuele voorkeur of gevoelens van mensen. Het is een afkorting voor lesbisch, homo, bi-, trans-, interseksueel en + (alles wat je erbij kunt bedenken).

Eigenlijk krijgt iedereen met een bepaalde seksuele voorkeur of gevoelens over zijn geslacht een soort sticker.

Veel mensen die deze sticker hebben, hebben hier ook een beetje last van. Zo blijkt uit Fins onderzoek dat stelletjes in deze groep vaak doen alsof alles goed gaat en hierdoor niet de steun krijgen die hetero stelletjes krijgen[1].

Maar in het literatuurdeel van het onderzoek wordt ook benoemd dat stellen uit deze groep vaker humor en affectie gebruiken tijdens onenigheid dan hetero stelletjes.

Wel wordt aangegeven dat LHBTIQ+ stellen minder snel hulp zoeken voor hun relatie uit angst voor hoe een behandelaar tegen de relatie aankijkt.

Dit zijn allemaal interessante inzichten en het laat ook zien dat iedereen een mening, oordeel of gevoel heeft bij wat wel en niet geaccepteerd wordt (zelfs in de zorg).

LHBTIQ+, is het allemaal een hokje?

Soms maak ik ook filmpjes van mijn mening, zoals dat ik vind bij de LHBTIQ+ gemeenschap ook de O erbij hoort, de O van Ouderwets.

Ik vind gewoon dat ik mag zijn zoals ik ben. Natuurlijk houd ik wel rekening met mensen, maar ik mag daarbij wel zijn zoals ik ben. Daar heb ik in mezelf voor gestreden, dan mogen anderen ook zijn zoals ze zijn.

Vanuit dat principe kijk ik de wereld in en dan begrijp ik er soms helemaal niets van.

Toen heb ik veel mailtjes gehad over dat filmpje. Mensen horen wat ze willen horen, dus die hoorden dat ik niet vond dat iedereen zichzelf kon zijn.

Of dat we allemaal een eigen hokje hadden moeten hebben.

Die tijd van die hokjes snap ik niet. Want we gaan steeds meer naar vrijheid, maar die vrijheid zorgt voor meer afgescheidenheid. Nu ga ik ervan uit dat dat uiteindelijk wel weer bij elkaar komt. Dat iedereen mag zijn wie ze zijn in vrijheid en we allemaal eigenlijk hetzelfde zijn.

Acceptatie van jezelf en de ander

Dit is een goed begin. Als ik mag zijn wie ik ben, mag jij ook zijn wie je bent. Maar ik mag er wel een mening over hebben. Die is in dit geval “ik snap er helemaal niets van”.

Dat is interessant, want als de ander vindt dat ik hem/haar of hun of het moet accepteren zoals ze zijn, dan moet dat ook andersom.

Dan moet je ook accepteren dat ik er geen reet van begrijp.

Dan moet je ook accepteren dat misschien je ouders je verbannen.

En nu wordt het heftig.

Als jij vindt dat de wereld jou moet accepteren (en daar ben ik het mee eens, ik sta aan je/hen/het kant), kun jij dan accepteren dat je ouders, klasgenoten of misschien 80/90/95% van de wereld jou totaal niet begrijpt?

Kun jij die mensen accepteren?

Kun je zelfs de mensen accepteren die je haten.

Want het is heel makkelijk om te zeggen “jij moet mij maar accepteren, maar ik accepteer de wereld niet, omdat ze mij niet accepteren.”

Dan denk ik: is het niet andersom?

Dit is maar een mening.

Is het niet handiger om te denken: “Ik accepteer iedereen zoals die is.”

Dan is het een stuk eenvoudiger om het van iemand anders te verwachten.

Stel dat iemand dat niet kan, dan maakt het niet uit, want die is ook maar zoals hij is en dat mag.

Als dat dan iemand is die er niets van snapt en die maar ouderwets is en “ik mag jou niet, accepteer je niet en vind homo’s afgrijselijk” die mag er ook zijn. Maar kun je dat? Dat is natuurlijk wel next-level denken, voelen en zijn.

De strijd wegnemen met compassie

Ik zie veel mensen strijden voor acceptatie, maar zij kunnen het andersom vaak niet accepteren dat er mensen zijn die het niet kunnen accepteren.

Maar als je dat kunt, dan is die strijd weg. Want dan interesseert het je niet meer.

Dit is misschien heel kort door de bocht en in sommige delen van de wereld is dit niet makkelijk. Want als je daar uitkomt voor wie je bent en hoe je je voelt, dan krijg je misschien wel de doodstraf.

Dan ga je dat natuurlijk niet delen. Maar kun je accepteren dat die mensen zo zijn?

Het tweede punt is. Je bent geen boom, je kunt weg. Je kunt zeggen: “Ik ga weg uit deze omgeving.”

Je kunt weggaan van je familie als die slecht voor je is. Soms is dat de beste manier.

Dit klinkt heel makkelijk, maar dat is het absoluut niet.

Maar als je kunt accepteren dat je familie zo is en dat je dat begrijpt en zelfs compassie kunt voelen, dan voelt alles opeens heel anders.

Maar laten we beginnen bij begrijpen. Als je begrijpt dat die man en vrouw zo in elkaar zitten en dat die je nooit gaan accepteren zoals je bent. Dan kan het zomaar gebeuren dat wat je verlangde dan opeens wel gaat gebeuren, maar als het niet gebeurt is het ook oké.

Dat is wel mooi. Dan kun je nog steeds een mening hebben over van alles en nog wat, maar dat alles en nog wat is verder prima.

Dat lukt niet altijd. Maar ik doe mijn best om het te laten lukken…

Als je dat allemaal afpelt, we zijn allemaal licht en liefde. Die eenheid voel je soms ook. Dat je denkt: “Wow, dit is licht.”

Wij projecteren ons verhaal op dat licht. Als we dat doen en die mensen horen in dat verhaal, dan zit dat in ons. Als we dat naar buiten projecteren, dan is dat iets in ons waar we zelf moeite mee hebben.

Als we dat kunnen accepteren en begrijpen en er zelfs een mening over hebben, dan is dat prima.

Maar oordelen is wat anders, want iedereen mag zijn zoals hij is.

Wanneer je je verplaatst in de opvoeding en ervaringen van iemand die je niet mag, dan kun je je afvragen of jij het anders had gedaan dan hij/zij. Zeer waarschijnlijk niet. Moeten we jou dan ook op dat gegeven uitbannen? Nee, natuurlijk niet.

Ik begrijp dat het niet eenvoudig is, maar het helpt om een verschil te maken tussen meningen en oordelen.

Dat helpt me ook om zachter te worden naar mezelf. Alles wat ik van buiten zie is vanuit mijn eigen hoofd geprojecteerd en doe ik. Als ik me dat besef en steeds meer kan zien, waarom zou ik dan overal over gaan lopen oordelen? Dan heb ik het alleen maar tegen mezelf. Daar heb ik geen zin meer in.

Vroeger deed ik dat heel veel, maar nu ben ik op een leeftijd dat ik op een andere manier naar de wereld ga kijken. Mijn hogere doel is dat als ik liefde kan zien in de wereld, dan zie ik dat in jou en anderen. Dat voelt een stuk prettiger dan overal ellende, haat en agressie in zien.

Beluister ook deze podcast:

https://open.spotify.com/episode/2KTLFt9cLniZG0AI3F0vS9?si=K8uj-0SsReC6Zjucem_AEg&dl_branch=1

Soms zijn al deze tips niet genoeg om je goed te voelen over je identiteit en blijf je in een soort strijdlustig gevoel hangen. In dat geval kun je meer doen dan alleen dit blog lezen.

Veel inzichten over jezelf en anderen kun je ook krijgen tijdens hypnose. Met hypnose kun jij je bijvoorbeeld inleven in je ouders of iemand anders en in hoe ze tot het punt zijn gekomen waar je nu een probleem mee hebt. Dit kan je handvatten geven om anders naar je ouders te kijken of op een andere manier met ze om te gaan.

Wil je meer weten over hoe hypnose dan werkt? Kom eens naar de gratis online masterclass over hypnose.

Of schrijf je direct in voor een van onze opleidingen om jezelf, of juist anderen, te helpen. Ideaal als je met mensen werkt.

Bronnen:

[1] https://journals.sagepub.com/doi/full/10.1177/1440783320964545

Over de schrijver
Edwin Selij is eigenaar en oprichter van Hypnose Instituut Nederland en geeft trainingen in Hypnose. Hij is auteur van de boeken 'Je hebt het niet je doet het' en 'Breek Je Vrij!' en komt regelmatig op radio en TV om te praten over hypnose. Hij is de nummer 1 Hypnose Trainer van Nederland en geeft al jaren hypnose trainingen. Hij was de eerste in Nederland die moderne hypnotherapie via livestream ging onderwijzen.
Reactie plaatsen